Από χθες το βράδυ πείστηκα ότι ζω επάνω σε ένα βουνό πιλάφια και με περιστοιχίζουν ουρί του παραδείσου …

Και αυτά δεν είναι ουτοπία.

Μου τα περιέγραψε παραστατικά και απόλυτα πειστικά στην 81^η ΔΕΘ, ο εξαιρετικός πρωθυπουργός μας κ. Αλέξης Τσίπρας

ο μόνος πλέον Έλληνας στο οποίο μπορώ να έχω τυφλή εμπιστοσύνη, απεριόριστο σεβασμό και πλήρη βεβαιότητα για τις ικανότητές του, των μοναδικών αρετών του και των αδιαμφισβήτητων ηγετικών του προσόντων. Και μάλιστα σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.

Να απαριθμήσω μερικά για λόγους τεκμηρίωσης: εξαιρετικές οικονομικές γνώσεις, μοναδική κοινωνική ευαισθησία, απαράμιλλο αλτρουϊσμό, ανεπανάληπτη ικανότητα

κινητοποίησης όλων των δημιουργικών στοιχείων της χώρας, συγκινητική στρατηγική ικανότητα συνεργασίας με τους επιχειρηματίες και τους υποψηφίους επενδυτές, μοναδική ευαισθησία για το περιβάλλον και ιδιαίτερα την προστασία του από ρύπανση, απορρίμματα, τοξικά απόβλητα, κλπ., κλπ.

Ων ουκ έστι αριθμός.

Υποκλίνομαι μπρος το μεγαλείο του κ. πρωθυπουργού μας και δηλώνω μετανοημένος που δεν εκτίμησα τίποτε από όλα τα προηγούμενα μέχρι σήμερα.

Υποκλίνομαι μαζί με την Ιστορία, στο μεγαλείο του Μεγαλέξαντρου Τσίπρα του Α’.

ΥΓ: Περιμένω να δω πρωθυπουργό να μιλά με αριθμούς, πεπραγμένα, συγκεκριμένες επιτυχίες δικής του σύλληψης, συνέχεια της διοίκησης, αναγνώριση των θετικών επιτευγμάτων προηγούμενων κυβερνήσεων, αξιοκρατία, αξιολόγηση παντού, καταδίκη διορισμού συγγενικών προσώπων, αξιοποίηση σύγχρονων τεχνολογιών, και άλλα ζέοντα, που ενδιαφέρουν τους πολίτες και το μέλλον τους. Όχι το μέλλον του πρωθυπουργού και του κόμματός του.