Παλιά κόλπα, νέοι ορισμοί …

Ενδιαφέρον το άρθρο του κ. Μ. ΑΝΑΛΥΤΗ «Στον αστερισμό της αδεξιοκρατίας».

Παρουσιάζει μια νέα λέξη, που χρησιμοποιείται στη Γαλλία. Αλλά η Ελλάδα πρέπει να θεωρείται η χώρα παραγωγής της και το πεδίο της καθολικής εφαρμογής της,

Η κρατική μηχανή μπορεί να παρομοιαστεί με μια τεραστίων διαστάσεων επιχείρηση, η οποία, χωρίς ξεκάθαρους στόχους, χωρίς λογοδοσία και ελλείψει ανταγωνισμού, αντί να ικανοποιεί τους πολίτες, ικανοποιεί τα δικά της στενά συντεχνιακά συμφέροντα.

« … Υ​​πάρχουν κάποια φωτισμένα μυαλά τα οποία έχουν το προνόμιο να εφευρίσκουν νέες λέξεις. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγεται και το μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Jean d’ Ormesson. Εδώ και κάποια χρόνια η σύνθετη λέξη inaptocratie, η πατρότης της οποίας τού αποδίδεται, εμφανίζεται στα γαλλικά λεξικά.

Στα ελληνικά μπορεί να μεταφραστεί ως «αδεξιοκρατία», ο ορισμός της οποίας είναι ο εξής:
«Σύστημα διακυβέρνησης, όπου οι λιγότερο ικανοί να ηγηθούν εκλέγονται από τους λιγότερο ικανούς να παράγουν, και στο οποίο τα λιγότερο ικανά μέλη της κοινωνίας να επιβιώσουν ή να επιτύχουν, επιβραβεύονται με αγαθά και υπηρεσίες που πληρώνονται από τον κατασχεμένο πλούτο ενός ολοένα και περισσότερο συρρικνούμενου αριθμού παραγωγικών ατόμων» … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, 04.09.2016).

Είμαστε άφθαστοι.

Και τώρα με τη κυβέρνηση ΣΑΥΡΙΖΑΝΕΛ θα φθάσουμε σε νέα ύψη επιτευγμάτων. Και φαίνεται να διαμορφώνεται και το νομοθετικό πλαίσιο της καθολικής, αδιατάρακτης και νομικά κατοχυρωμένης και προστατευμένης εφαρμογής της αδεξιοκρατίας.

Ζήτω ΑΔΕΞΙΟΚΡΑΤΙΑ. Ζήτω η Ελλάδα.