Εβδομήντα χρόνια μετά τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η οικονομική σύγκλιση και η ευρύτερη συνεργασία ανάμεσα στη Γαλλία και στη Γερμανία φαίνονται απολύτως φυσικές. Η αλληλοδιείσδυση των δύο οικονομιών, η δημιουργία μιας τεράστιας αγοράς και ο ρόλος του γαλλογερμανικού διπόλου στην οργάνωση του ενιαίου ευρωπαϊκού χώρου αναβάθμισαν τις οικονομικές προοπτικές και τη θέση των δύο χωρών στη διεθνή σκηνή. Εντούτοις, την επομένη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η εξέλιξη αυτή δεν έμοιαζε καθόλου πιθανή.
 |
| «Είναι πολλά τα μακροπρόθεσμα εθνικά διακυβεύματα για να θυσιαστούν στον βωμό κάποιων, κυρίως ξένων, οικονομικών συμφερόντων. Δεν πρέπει οι υδρογονάνθρακες να γίνουν και στα καθ’ ημάς πηγή δεινών». |
Η αλληλοεξόντωση Γάλλων και Γερμανών, κυρίως κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η γερμανική κατοχή και τα ναζιστικά εγκλήματα λειτουργούσαν καταλυτικά, απαγορευτικά σε κάθε προσέγγιση.
Πολύ αίμα χωρίζει Έλληνες και Τούρκους. Όμως, όπως και στη γαλλογερμανική περίπτωση, τα οφέλη από μίαν ενδεχόμενη στενή συνεργασία θα ήσαν τεράστια … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, 20.05.2019 : 23:58).
Βρήκαμε το άρθρο αξιοσημείωτο.
Κανείς βέβαια δεν μπορεί εύκολα να παραβλέψει 400 χρόνια
σκλαβιάς και ως εκ τούτου απάνθρωπης συμπεριφοράς των κατακτητών. Ούτε και τις
στρεβλώσεις και ενίοτε συμμαχίες που δημιουργήθηκαν από Έλληνες και εις βάρος
άλλων Ελλήνων.
Το ερώτημα βέβαια είναι αν οι σημερινές γενιές έχουν τη
ψυχραιμία, τις ικανότητες, την Παιδεία και τα εθνικά αντισώματα να επεξεργαστούν
και να διαμορφώσουν νέα πολιτική συνεργασίας σε κάθε πρόσφορο τομέα με τους γείτονες.
Ας μη διαφεύγει άλλωστε ότι το κάνουμε ήδη με άλλους εχθρούς
του παρελθόντος που είναι σήμερα καλοί συνεργάτες και ίσως και φίλοι..
Το θέμα είναι το περιεχόμενο της συμφωνίας / συνθήκης συνεργασίας
ώστε να είναι ελκυστική, αμοιβαία επωφελής και άρα εφαρμόσιμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου