Εντυπώσεις από ένα σύντομο ταξίδι στη Λεπτοκαρυά …

Όλη Η Ελλάδα που είδαμε στη διαδρομή Αθήνα - Λεπτοκαρυά (την περίοδο του Πάσχα) είναι ντυμένη στα πράσινα. Βλάστηση, λουλούδια, χρώματα, αρώματα. Πανδαισία. Αν εξαιρέσει κανείς το δομημένο περιβάλλον και τις προκλητικές ασχήμιες του.

Η περιοχή της Λεπτοκαρυάς είναι έντονα δομημένη με τα πανταχού παρόντα αυθαίρετα, τις πολεοδομικές παραβάσεις εμφανέστατες με δικαιολογία την εκτός σχεδίου δόμηση. Αυθαίρετοι φτωχοδιάβολοι, αλλά  έξυπνοι που πρόλαβαν, αλλά και με αρκετά χρήματα στη τσέπη μεγαλούργησαν και οδήγησαν στη θαυμάσια οικονομική ανάπτυξη της περιοχής (φωτογραφίες στη διάθεση αρμοδίων). Έτσι χωρίς πρόγραμμα κανόνες, λογική και αισθητική, Εκ των υστέρων τρέχουν όλοι να λύσουν προβλήματα αλλά πάντοτε με τη λογική του μπαλώματος και του αμέσου οφέλους.

Και ανάμεσά τους οι πλούσιοι και αισθητικά προηγμένοι και αυτοί λογικά αυθαιρετούχοι να ξεχωρίζουν όπως η μύγα στο γάλα, αλλά σε πλήρη και αγαστή σύμπλευση με τους άλλους παρανόμους. Παράνομοι όλοι της χώρας ενωθείτε, τα διαχρονικό και αποτελεσματικό σλόγκαν σύνθημα όλων τους.

Επισκεφτήκαμε το Μουσείου και τον αρχαιολογικό χώρο στο Δίον.

Το μουσείο περιβάλλεται από πολύ περιορισμένους ελευθέρους χώρους και έχει εγκλωβιστεί από καφετέριες και εστιατόρια που προσφέρουν υπηρεσίες στους επισκέπτες. Χαρακτηριστική περίπτωση «αυθόρμητης ανάπτυξης» με ιδιωτική πρωτοβουλία και πλήρη απουσία αρχών, υπηρεσιών και αρμοδίων. Ίσως έτσι βολεύονται όλοι και για αυτό δε υπάρχουν διαμαρτυρίες και αντιρρήσεις. Δεν υπήρχε πρόσβαση στον ισόγειο υποβαθμισμένο σε σχέση με την είσοδο χώρο του Μουσείου για ΑΜΕΑ, γιατί ήταν χαλασμένη μας είπαν η ειδική καρέκλα, αν και για την δική μας περίπτωση ήταν ακατάλληλη. Εμφανίστηκαν όμως δύο κύριοι χωρίς να το ζητήσουμε και προσφέρθηκαν να πάρουν στα χέρια το αμαξίδιο με την κυρία ώστε να μπορέσει να επισκεφτεί τα εκθέματα. Ωραία χειρονομία. Τους ευχαριστήσαμε από καρδιάς αλλά αποποιηθήκαμε την προσφορά. Η Ελλάδα πάντα σε εκπλήσσει και μάλιστα θετικά πολλές φορές.

Στον πρώτο όροφο του Μουσείου υπάρχει κλεισμένο σε πλεξιγκλάς ένα τοπογραφικό της περιοχής που επεξηγεί τη μορφολογία της περιοχής και προσανατολίζει τους επισκέπτες. Διαθέτει μερικές μικρές τρύπες στο άνω μέρος για τον απαραίτητο εξαερισμό. Αυτό ανακάλυψαν κάποιο μάγκες επισκέπτες και πέταξαν εντός δαποια των οπών μια τσίχλα, ένα διπλωμένο χαρτάκι και κάτι άλλα μικρότερα απροσδιόριστα αντικείμενα / σκουπίδια.

Η ντροπή σε όλο της το μεγαλείο και η διαστροφή και η περιφρόνηση του μάγκα (αρσενικού ή θηλυκού γένους) προς το χώρο και τους άλλους επισκέπτες, σήμα κατατεθέν της Παιδείας μας.

Βέβαια κάνεις δεν προέβλεψε τη συμπεριφορά αυτή και δεν υπάρχει απλός τρόπος απομάκρυνσης των αντικειμένων αυτών. Με λίγη όμως προσπάθεια, ένα σύρμα και μια λαβίδα όλα είναι δυνατά. Ίσως ένα ηλεκτρικό σκουπάκι με κάποιο ακροφύσιο να έκανε επίσης τη δουλειά και μάλιστα ποιο εύκολα. Αλλά  μάλλον κανείς αρμόδιος δε θεωρεί ότι έχει υποχρέωση να τα απομακρύνει και έτσι θα μείνουν εκεί ως δείγματα πολιτισμού και ευγένειας.

Η  ευγενέστατη κυρία φύλακας (χωρίς στολή και διακριτικά!) προς την οποία μεταφέραμε το αποτροπιασμό μας μας είπε ότι και εκείνοι διαμαρτύρονται στους αρμοδίους αλλά δεν εισακούονται, εκτελούν και χρέη καθαριστριών στις τουαλέτες και δεν πληρώνονται εγκαίρως. Η σύγχρονη Ελλάδα σε όλο της το μεγαλείο σε λίγες λέξεις.

Ο πολυδιαφημισμένος αρχαιολογικός χώρος του Δίον αποπνέει φροντίδα και σχεδιασμό που διευκολύνει τους επισκέπτες αλλά ηλικίας 10-20 ετών και τώρα φαίνεται ότι έχει τεθεί σε πορεία απαξίωσης και φθοράς. Φαίνεται ότι η μεταγραφή του εξαιρετικού τότε καθ. κ. Παντερμαλή στα σαλόνια των Αθηνών και το Μουσείο της Ακροπόλεως, δε συνοδεύτηκε από άξιο αντικαταστάτη και πρόσωπο με ιδέες, άποψη και ικανότητες. Τώρα ο χώρος έχει περιέλθει στη φθορά του χρόνου και την εγκατάλειψη. Και οι μάλλον ευημερούσες καφετέριες του χωριού δεν είναι σε θέση να σώσουν τη κατάσταση.

Ο αυτοκινητόδρομος κάνει το ταξίδι Αθήνα- Λεπτοκαρυά σχετικά εύκολο και ασφαλές αν και χρειάζεται κανείς 5 ώρες με μια μικρή διακοπή σε οργανωμένο χώρο στάθμευσης, τηρώντας πάντοτε τα όρια ταχύτητος. Υπερβολικά μεγάλος αριθμός σταθμών διοδίων και ακριβή η διέλευση.

Είδαμε ένα ή δυο περιπολικά σε 420 χιλιόμετρα τη Μεγάλη Παρασκευή. Οι αυτοκινητόδρομοι λειτουργούν από μόνοι τους. Ευτυχώς μπορεί κανείς πλέον να πληρώνει τα διόδια με κάρτα, αν και η μέθοδος προκαλεί καθυστερήσεις.

Στο σταθμό ΣΕΑ Αλμυρού οι θέσεις για ΑΜΕΑ δεν είχαν επαρκή σήμανση και καταλαβαίνετε το αποτέλεσμα. Στο σταθμό ΣΕΑ Αταλάντης τα πράγματα ήταν διαιρετικά προς το καλλίτερο (κατά την επιστροφή Τρίτη του Πάσχα) αλλά οι χώροι τουαλετών είναι ανεπαρκείς για μεγάλη κίνηση και οι ουρές μεγάλες.

Για μια ακόμα φορά διαπιστώνει κανείς ότι η Ελλάδα πόρω απέχει από να είναι μια κανονική σύγχρονη χώρα με κανόνες, νόμους και ευγενική συμπεριφορά όλων προς όλους.