Πρόσφατα μεγάλο μέρος της επικαιρότητας έχει στραφεί (σκοπίμως νομίζω) στους νέους εργαζόμενους των 700€, λες και μόνο αυτοί υπάρχουν.
Υπήρξα και εγώ νέος και δυσκολεύτηκα να βρω δουλειά και πάντοτε διαπίστωνα ότι υπήρχαν εργαζόμενοι που έπαιρναν πολύ περισσότερα με πολύ λιγότερα προσόντα. Διαπίστωσα επίσης ότι υπήρχαν φορείς που όποιος έμπαινε σώζονταν και από μισθό και από συνθήκες εργασίας και κυρίως λόγω απουσίας ελέγχων και αξιολόγησης του έργου που παρείχε, αν παρείχε. Δυστυχώς αυτά συμβαίνουν και σήμερα το 2008 και οι κυβερνήσεις δεν κάνουν τίποτε να αλλάξουν τη κατάσταση.
Η πείρα της ζωής μου έδειξε ότι όποιος θέλει κάτι πάρα πολύ και είναι ικανός το επιτυγχάνει, αλλά χρειάζεται να δουλέψει σκληρά, αποτελεσματικά και προς όφελος αυτού που τον χρηματοδοτεί (αυτός δε μπορεί να είναι και ο ίδιος ο εαυτός του) και του εαυτού του. Κανείς καλός δεν χάνεται και κανείς καλός δεν έχει πρόβλημα να ξεχωρίσει ανάμεσα στους πολλούς, λιγότερο ικανούς και κατάλληλους.
Ένα ιδιαίτερα οξύ πρόβλημα είναι οι δομές του κράτους και ιδιαίτερα η επιθεώρηση εργασίας, η οποία μάλλον δεν υφίσταται ή διαπλέκεται ή την διαπλέκουν και δεν προστατεύει επιτυχώς και επαρκώς τα νόμιμα δικαιώματα των εργαζόμενων και δεν κάνει τίποτε να εκσυγχρονίσει τους δεσμούς και να τους κάνει σεβαστούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου