Μάνα, γιατί δεν με έκανες λιμενεργάτη …

Υπήρξα αναπληρωτής καθηγητής πανεπιστημίου. Ευτυχώς τα χρήματα από τον μισθό μου έφταναν γιατί δούλευε και η σύζυγός και δεν έχουμε παιδιά. Όμως πάντα καταλαβαίναμε το πρόβλημα των οικογενειών που έχουν παιδιά και αναγκάζονται να ζήσουν στην άθλια ελληνική πραγματικότητα (φακελάκια, φροντιστήρια, ξένες γλώσσες, λαδώματα, δώρα, ρύπανση και μόλυνση, κλπ. κλπ.) που πάντα πρέπει να πληρώνεις για όλα όσα σου προσφέρονται ακόμα και δωρεάν.

Πρόσφατα μάθαμε για τη σθεναρή στάση των λιμενεργατών (αν και το θέμα είναι από αμνημονεύτων χρονών – οι παλιοί θα θυμούνται και τους πιλότους του λιμανιού κ.α.) να αντισταθούν στις προσπάθειες ιδιωτικοποίησης μέρος ή όλων των δραστηριοτήτων των λιμανιών. Ακούσαμε για «αποζημιώσεις 120.000 ευρώ ετησίως» αλλά μάλλον η πραγματικότητα είναι ακόμα καλύτερη για αυτούς. Μάλιστα ως κίνητρο θα τους δοθούν περισσότερα από 250.000€ ανά περίπτωση αν αποχωρήσουν οικιοθελώς, ποσό που δεν αποδέχονται. Αιδώς Αργείοι!

Έτσι αναφώνησα αυθορμήτως το Μάνα γιατί δεν με έκανες λιμενεργάτη, αλλά με σπούδασες.

Τα υπόλοιπα μπορείτε να τα φανταστείτε και μόνοι σας, αλλά μάλλον θα αναφωνήστε και εσείς μαζί μου τα ίδια λόγια.

Εύγε στη Παλιά και Νέα Διακυβέρνηση.

Έχει κανείς τα κότσια να το πει στους ανέργους;