Θυμάμαι ότι εργάστηκα και εγώ – με τις μικρές μου δυνάμεις – να ενισχύσουμε το «πείραμα» του πανεπιστημίου Κρήτης στο Ηράκλειο.
Συγκεντρωθήκαν εξαιρετικοί επιστήμονες, ασχολήθηκαν σοβαρά και επιτυχώς με την έρευνα και δημιούργησαν δομές και εγκαταστάσεις, πρωτοφανείς για τα ελληνικά άθλια δεδομένα.
Περίμενα και περιμένω τους πνευματικούς ανθρώπους της Κρήτης να μιλήσουν για τη κρίση και να προτείνουν λύσεις και διεξόδους. Δεν θέλω ούτε και προτείνω να ασχοληθούν με τα πολιτικά θέματα του τόπου, αλλά να περιγράψουν τις προδιαγραφές της νέας οργάνωσης της χώρας και των νέων δομών προκειμένου να ανακάμψουμε και να μην επαναληφτεί στο μέλλον η τραγική κατάσταση που βιώνουμε.
Ωστόσο, άκρα του τάφου σιωπή και από αυτούς. Γιατί άραγε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου