Δημοκρατία ή διάχυση ευθυνών …

Στις δικτατορίες ή σε αυταρχικά γενικώς καθεστώτα oι επιθυμίες της ηγεσίας και οι αποφάσεις τους, εκτελούνται ως κυβερνητικές επιλογές με θετικά, αρνητικά, ουδέτερα ή ενδιάμεσα αποτελέσματα που προάγουν τις κοινωνίες, τις διαιρούν τις ενθαρρύνουν, τις προωθούν ή τις καταβαραθρώνουν.

Ο Μάιος μας έφτασε ...

Τα ίδια αποτελέσματα μπορεί να επιφέρουν και στις δημοκρατίες οι αποφάσεις κυβερνήσεων που εκλέγονται δημοκρατικά μεν, αλλά με απόφαση της πλειοψηφίας όσων μετέχουν στις εκλογικές διεργασίες, αλλά συνήθως όχι της πλειοψηφίας των πολιτών.

Πολλές φορές οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις καταφεύγουν σε δημοψηφίσματα και διεργασίες διαβουλεύσεων προκειμένου  να προσδώσουν στις αποφάσεις τους μανδύα δημοκρατικής νομιμοποίησης και ευρύτερης αποδοχής.

Καλό μήνα 

Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι αν οι αποφάσεις των ηγεσιών είναι γνήσια τεκμηριωμένες και αποσκοπούν στο κοινό καλό ή αποσκοπούν στην προώθηση δικών τους επίλογών προς ίδιον όφελος. Οι «δημοκρατικές» διαδικασίες αποσκοπούν τότε στη διάχυση ευθυνών και την εξασφάλιση ατιμωρησίας σε περίπτωση που οι αποφάσεις δεν αποσκοπούν στην ευμάρεια και την εξέλιξη του κοινωνικού συνόλου.

Η διαχωριστική γραμμή είναι μάλλον λεπτή. Υπάρχουν άραγε τρόποι να διαχωριστούν οι δυο αυτές γραμμές κυβερνητικών επιλογών;

Οι πολίτες πρέπει να προστατευτούν από τις προθέσεις που αποσκοπούν στη διάχυση των ευθυνών. Λογικά οι ηγέτες πρέπει να εμφορούνται από δημοκρατικές απόψεις και σεβασμό στους πολίτες, τη δεοντολογία, τις αρχές και τις αξίες του κοινωνικού βίου και να μην εξαντλούν θεμιτά και αθέμιτα μέσα για την παραμονή τους στην εξουσία.

Πολύ δύσκολα θέματα και ακόμα δυσκολότερη συμφωνία για την πραγματικότητα.

Αξίζει όμως να συζητηθούν ευρέως οι δύο αυτές προσεγγίσεις και να προκύψουν οι άριστοι κανόνες του πολιτικού παιγνίου.

Φυσικά δεν πρόκειται για μάθημα δημοκρατίας, αλλά για απλές σκέψεις προβληματισμένου πολίτη που επιθυμεί διακαώς εύρυθμη λειτουργία του πολιτεύματος.