Αποφάσεις δικαστηρίων … αθώοι λόγω αμφιβολιών …

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα η αθώωση του πρώην υπουργού Οικονομικών κ. Γιάννου Παπαντωνίου, ύστερα από 8 χρόνια περιπετειών στους δικαστικούς διάδρομους, ελέω της νομοθεσίας που ψηφίζει η Βουλή των Ελλήνων.

Πολίτης κατηγορείται για απάτες, εγκλήματα, παρανομίες, παράβαση καθήκοντος και άλλα παρόμοια και συνηθισμένα πλέον ιδίως για άτομα που είναι υψηλά στην ιεραρχία. Αλλά δεν είναι το ζητούμενο πόσο ψηλά στην ιεραρχία είναι ο κατηγορούμενος.

Μετά από κατηγορητήρια, δικογραφίες, απόψεις εισαγγελέων και ανακριτών, δίκες, εξετάσεις μαρτύρων, οι κκ. Δικαστές και το Δικαστήριο αποφαίνεται ότι ο κατηγορούμενος είναι «αθώος, λόγω αμφιβολιών».

Μάλλον το δικαστικό σύστημα, ο νομικός μας πολιτισμός και οι κκ. δικηγόροι που υπερασπίζονται (με άγνωστές αμοιβές) τους κατηγορουμένους, οι δικηγορικοί σύλλογοι, το υπουργείο Δικαιοσύνης και οι συνδικαλιστικές ενώσεις των δικαστών όλων των βαθμίδων πρέπει να ορίσουν άλλους χαρακτηρισμούς για τους κατηγορουμένους στους οποίους δεν επιβάλλονται ποινές λόγω αμφιβολιών των κκ. δικαστών.

Ασφαλώς δεν πρόκειται για αθώωση. Οι αμφιβολίες δε δηλώνουν την αθωότητα των κατηγορουμένων, αλλά την αδυναμία των δικαστών και του δικαστηρίου να επιβάλλει ποινές.

Έτσι στις περιπτώσεις αυτές η απόφαση του δικαστηρίου θα πρέπει να λέει για παράδειγμα: «Το δικαστήριο και οι κκ. δικαστές αποφαίνονται ότι δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί από τα τεκμήρια της δίκης ότι διαπράχθηκε το έγκλημα/παράβαση/παραβίαση/παρανομία…».

Σίγουρα ο κατηγορούμενος δεν είναι αθώος. Και θα παραμένει εσαεί καταργούμενος, χωρίς όμως συνέπειες.  

Αν είναι λανθασμένη η άποψη μας παρακαλούμε τους ειδικούς μας επισημάνουν την αδυναμία των συλλογισμών μας.