Μια στεγνή Δημοκρατία που δεν δημιουργεί …

Κοιτάμε γύρω μας και δεν βλέπουμε σχεδόν τίποτα ενδιαφέρον.
 
Ακόμα και η εξαιρετική Φύση της Ελλάδος αντί να προστατεύεται ως κόρη οφθαλμού και να είναι το καμάρι της κοινωνίας μας, βάλλεται πανταχόθεν. Το όνειρο σχεδόν της πλειοψηφίας των νεοελλήνων είναι να την εξοντώσουν εκμεταλλευμένοι κάθε ευκαιρία που παρουσιάζεται για να την αξιοποιήσουν ως καφετέρια, ξενοδοχείο, πρόχειρο ως επί το πλείστον κτήριο, με αναμονή των επομένων ευκαιριών, ως βατήρα προς μεγαλύτερα εισοδήματα. Το τελευταίο δεν είναι κατ΄ ανάγκη κακό, αλλά οι νεοέλληνες παραβιάζουν ασύστολα κάθε κανόνα, κάθε Νόμο και κάθε τι που είναι διαθέσιμο ή μπορεί να γίνει διαθέσιμο προς ίδιον όφελος.
 
Οι δημόσιοι χώροι είναι  πάντοτε σκουπιδοβριθείς, βανδαλισμένοι, κακότεχνοι, μισοκατεστραμμένοι, ανασκολοπισμένοι θα μπορούσε να πει κανείς. Αποκρουστικοί. Εκεί που είναι  κάπως νοικοκυρεμένοι καλύπτονται από τραπέζια, καρέκλες και κάθε είδους αντικείμενα προς προσέλκυση πελατών (σε λίγο ανάκλιντρα και ζακούτσι). Είναι να απορεί κανείς πως ζουν και πως εξασφαλίζουν εισοδήματα χωρίς εργασίας, όλοι αυτοί.
 
Στις πρωτεύουσες και πολλές πόλεις όλου του κόσμου οι αρχές σε συνεργασία με τους πολίτες βελτιώνουν τις υποδομές, αποκαλύπτουν τις φυσικές διαδρομές του νερού που είχαν γίνει αντικείμενα αξιοποίησης, ανασκευάζονται κτήρια και δημιουργούνται νέες χρήσεις με επίκεντρο τη βιοκλιματική λογική. Κατασκευάζονται νέα εμβληματικά κτήρια ενδιαφέρουσας αρχιτεκτονικής δομής. Βέβαια δεν κατασκευάζονται εμβληματικά κτήρια και συγκροτήματα, όπως την εποχή βασιλέων και δικτατόρων περασμένων αιώνων, αλλά σε κάθε περίπτωση εμβληματικά και με γνώμονα την αισθητική, την λειτουργικότητα και την ποιότητα.
 
Στην Ελλάδα τι; Τίποτα. Κανείς δεν ενδιαφέρεται. Ακόμα αν δει κανείς και τη Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου, εκεί που υποτίθεται ότι έχουν βαρύνουσα γνώμη οι κκ. καθηγητές των Σχολών Αρχιτεκτόνων και της Πολιτικών Μηχανικών, τα αποτελέσματα είναι επιεικώς απαράδεκτα. Σε ίδια και χειρότερη μοίρα βρίσκονται οι εμβληματικές παλαιές εγκαταστάσεις του ΕΜΠ στο κέντρο των Αθηνών. Εγκατάλειψη, βρώμα, οσμές αποχωρητηρίων, βανδαλισμοί, τρομοκρατία, αναρχία, κέντρο παρανομίας.
 
Το ερώτημα είναι αν υπάρχει κάποια ακτίνα φωτός και αν η σύγχρονη ελληνική κοινωνία μπορεί να ξεπεράσει τον παραλογισμό της και να κοσμήσει όλες τις πόλεις της Ελλάδος και δη την πρωτεύουσά της, με νέα λαμπρά και εμβληματικά κτήρια, νέες υποδομές, νέες χρήσεις και νέες προοπτικές για το σήμερα και το αύριο.
 
Αμφιβάλλουμε. Το πολιτικό σύστημα δεν είναι σε θέση να αναθεωρήσει, να μελετήσει και να σχεδιάσει ένα νέο ενάρετο κύκλο για τη χώρα και τους πολίτες της. Αναλίσκεται στις προσπάθειες νομής της εξουσίας και εξασφάλισης της τσέπης των πρωταγωνιστών του.
 
ΥΓ: Η δική μας πρόταση του 2008 http://simpleandclear.blogspot.gr/2008/01/blog-post_3811.html και η νεότερη λόγω των εξελίξεων του 2016 – βλέπετε https://simpleandclear.blogspot.com/2016/11/blog-post_30.html και η του 2017 – βλέπετε  https://simpleandclear.blogspot.com/2017/08/blog-post_50.html - δεν έτυχε καμιάς απαντήσεως. Θα την ξαναστείλουμε στη κυβέρνηση μήπως και έχουν αλλάξει τα πράγματα και ασχοληθούν με το θέμα…