Πληθαίνουν οι Αμερικανοί εκατομμυριούχοι …

«… Σε νέα επίπεδα-ρεκόρ ανήλθε πέρυσι ο αριθμός των εκατομμυριούχων στις ΗΠΑ, σε μία ακόμη ένδειξη ότι οι πλούσιοι Αμερικανοί έχουν καταφέρει να αφήσουν πίσω τους την οικονομική ύφεση.  
  
Ο αριθμός των αμερικανικών νοικοκυριών με περιουσία ενός εκατ. δολαρίου και άνω -εξαιρουμένης της πρώτης κατοικίας- ανήλθε στα 9,63 εκατ. το 2013, έχοντας αυξηθεί κατά 600.000 εν συγκρίσει με τα επίπεδα του 2012 και υπερβαίνοντας το προ της οικονομικής ύφεσης ρεκόρ, τους 9,2 εκατ. Αμερικανούς εκατομμυριούχους που είχαν καταγραφεί το 2007 …» (ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, Σάββατο, 15 Μαρτίου 2014).

Οι κοινωνίες – ίσως με πρωτοπόρο την Αμερικανική – έχουν βάλει όρια σε πολλές δραστηριότητες, προκειμένου να προστατευτούν πολύτιμοι πόροι.

Για παράδειγμα κανείς δεν μπορεί να ψαρέψει περισσότερες από ορισμένες ποσότητες και μάλιστα είναι συχνό το φαινόμενο να ρίχνουν και πάλι τα ψάρια στη θάλασσα ή στα ποτάμια για να αποφύγουν πρόστιμα και διώξεις. Ίδιες πρακτικές για το κυνήγι και άλλες δραστηριότητες.

Γιατί λοιπόν δε μπορεί να μπουν όρια και στην ανθρώπινη και επιχειρηματική απληστία; Γίνονται βέβαια κάποια βήματα στα πλαίσια στην Εταιρικής Ευθύνης (βλέπετε γιοα παράδειγμα «Εκστρατεία για έκδοση και μη οικονομικών απολογισμών από τις επιχειρήσεις», αλλά είναι μάλλον πολύ διστακτικά, αργά και περιορισμένα.

Προφανώς είναι άλλο πράγμα η επιχειρηματική δραστηριότητα και άλλο η κατοχή τεράστιου πλούτου, σε συνδυασμός με φορολογικούς παραδείσους και συστηματική φοροδιαφυγή και φοροαπαλλαγή.