Δύο Ελλάδες, ένα ανάπηρο σύστημα …

Ο κάθε Έλληνας πλέον γνωρίζει ότι υπάρχουν δυο Ελλάδες. Μια του χειμώνα (από Οκτώβριο μέχρι Πάσχα) και η μια άλλη από το Πάσχα (περίπου) μέχρι τέλος Σεπτεμβρίου. Η μια είναι η δική μας Ελλάδα η χειμωνιάτικη ας την πούμε και η άλλη η καλοκαιρινή ή η Ελλάδα των τουριστών – Ελλήνων και κυρίως αλλοδαπών.

Πείτε μου στο Θεό σας πως είναι δυνατόν να λειτουργούν αυτές οι δυο Ελλάδες χωρίς καμιά διαφορά στην οργάνωση, τις υποδομές, τις υπηρεσίες, τους ελέγχους, τις προμήθειες κα., κα. Και μάλιστα όλοι σχεδόν οι Έλληνες να είναι  δυσαρεστημένοι με το δημόσιο, την οργάνωσή του, τις ικανότητές του, την ετοιμότητά του και τις υπηρεσίες που προσφέρει. Και να προσφέρει ακριβώς τα ίδια μαντζούνια και τους καλοκαιρινούς μήνες όταν οι πληθυσμοί είναι πολλαπλάσιοι, οι απαιτήσεις μεγαλύτερες και οι άνθρωποι ξοδεύοντας ίσως και περισσότερα από τις άλλες περιόδους, επιδιώκουν να μεγιστοποιήσουν τις χαρές της παραμονής τους και της διαβίωσής τους στους τόπους επιλογής τους, όταν το ανάπηρο κράτος περί άλλα τυρβάζει.

Παράλληλα τα μεγάλα αστικά κέντρα αδειάζουν. Οι καλοκαιρινές άδειες επιτείνουν τα προβλήματα και δεν εξισορροπούνται από το μικρότερο αριθμό προσερχομένων στις υπηρεσίες. Μύλος δηλαδή, χωρίς ποτέ να έχει ασχοληθεί κανένας αρμόδιος και κανένας κυβερνήτης με τα προβλήματα της εποχικότητας. 

Πρέπει επειγόντως όλοι μα όλοι, αρμόδιοι και μη, φορείς και οργανώσεις, δημόσιο, περιφέρειες και τοπική αυτοδιοίκηση να εκπονήσουν σχέδια  λειτουργίας της χώρας για τις δυο αυτές περιόδους με ειδικά σενάρια για μικρές και μεγάλες προκλήσεις και στόχο την βέλτιστη  λειτουργία, την αποτελεσματική αντιμετώπιση των μεγάλων ροών και τη μεγιστοποίηση του καλού αποτελέσματος.

Αναμένουμε αντιδράσεις, περισσότερες προτάσεις και επισημάνσεις προς θεώρηση και αντιμετώπιση.