Εντυπώσεις από ένα σύντομο ταξίδι στην Πάτρα …

Κάποιος βλάξ έκανε τα εγκαίνια του αυτοκινητοδρόμου Κορίνθου Πατρών, πριν 3 περίπου μήνες. Προφανώς ποτέ δεν έκανε τη διαδρομή ή ήταν τυφλός. Ο δρόμος χρειάζεται αρκετούς μήνες για να ολοκληρωθεί.

Η Πάτρα είναι μια άσχημη πόλις, άδενδρη, γεμάτη καφετέριες και μαγαζιά με καταναλωτικά ήδη. Και έκανε και ζέστη. Ρυπασμένη, αφρόντιστη, με δείγματα παλιών μεγαλείων.

Το θετικό της πόλεως είναι οι στοές στα ισόγεια των σχετικά νεών πολυκατοικιών και έτσι όπου δεν καταλαμβάνονται – παρανόμως υποθέτω – από αντικείμενα καταστημάτων, οι πεζοί μπορούν να περπατούν στη σκιά και να μη βρέχονται τον χειμώνα.

Είναι παραθαλάσσια, άλλα η πόλις δεν έχει μέτωπο στη θάλασσα, εξαιτίας του σιδηροδρόμου και του εμπορικού λιμανιού. Κρίμα

Στο κέντρο της πόλεως Πατρών, είδαμε ένα κτήριο που είναι ή ήταν του Πανεπιστημίου. Εκεί ούτε ζώα δεν μπορούν να διαβιούν. Να εργάζονται και να παρεπιδημούν. Πρόκειται για μνημείο και φαντάζομαι ότι ο δήμαρχος και το πανεπιστήμιο θα είναι όλοι υπερήφανοι για την ύπαρξή του.

Η πόλις μάλλον ακριβή με τα δεδομένα της Αθήνας αν και δεν χρειάστηκε να κάνουμε πολλές αγορές.  

Μου έκανε εξαιρετική εντύπωση ότι στο λεωφορείο από Πάτρα προς Ρίο, όλοι οι επιβιβαζόμενοι πλήρωναν εισιτήριο!

Η περιοχή του Ρίου θυμίζει άγρια δύση, δομημένη αυθαίρετα χωρίς υποδομές, δρόμους, λογική και βασικές λειτουργίες πόλεως. Και δεν φαίνεται κάνεις να έχει σχέδια για τα επόμενα πολλά χρόνια.

Κοντά στη Γέφυρα, επί της παραλίας οι οσμές των αποβλήτων είναι εντονότατες, ενώ μας είπαν ότι υπάρχει μονάδα επεξεργασία λυμάτων και δίκτυο συλλογής ακαθάρτων. Προφανώς τίποτε δεν δουλεύει και τα λύματα συναντούν τη θάλασσα σε ένα αιώνιο χορευτικό γαϊτανάκι.