Πήγαμε μια εκδρομή έως την περιοχή της πόλεως Ζαχάρω, σε μια τοποθεσία που
ονομάζεται Κακόβατος. Οι συστάσεις που είχαμε ήταν πολύ καλές. Αποδείχτηκαν
ακριβείς.
Ο κεντρικός δρόμος καταλήγει στην παραλία, μέσω του μικρού και χωρίς
ενδιαφέρον οικισμού Κακόβατου. Οι κάτοικοι μάλλον με δικές τους πρωτοβουλίες
και όχι πολεοδομικό σχεδιασμό, έχουν δημιουργήσει ένα σχετικά μεγάλο ανοιχτό
χώρο για στάθμευση αυτοκινήτων και έτσι η παραλία δέχεται μόνον περιπατητές.
Πέριξ του κεντρικού δρόμου υπάρχουν σπίτια και κάποιες επιχειρήσεις εστίασης. Προφανώς
η περιοχή προσφέρεται για μπάνιο και είναι και η κατάληξη μεσημεριανής και
βραδινής εξόδου των κατοίκων της Ζαχάρως και των πέριξ μικρών οικισμών. Ευτυχώς
δεν υπάρχει παραλιακός δρόμος.
Το ξενοδοχείο ήταν κυριολεκτικώς επάνω στη θάλασσα, αλλά σε απόσταση 200 περίπου
μέτρων. Υπάρχουν και επιχειρηματίες με σοβαρότητα, γούστο και πολύ καλές
δραστηριότητες. Φαίνεται από την αρχιτεκτονική, τη κατάσταση της εγκατάστασης,
την τοποθεσία, τη συντήρηση, τη λειτουργία, τη συμπεριφορά. Το παρακείμενο
εστιατόριο της ίδιας μάλλον επιχειρήσεως με το ξενοδοχείο ήταν πολύ καλό. Σε
πολύ καλό σημείο με θεά θάλασσα, καλό φαγητό, καλές τιμές και φιλική εξυπηρέτηση.
Δεν υπήρχε πολύς κόσμος ούτε και συνωστισμός. Η παραλία ήταν αμμώδης και
φροντισμένη. Γεμάτη από κρινάκια της άμμου. Τι ωραία. Η θάλασσα του Ιονίου Πελάγους
καθαρή από επιπλέοντα απορρίμματα, αλλά μάλλον θολή, αν και όχι πολύ.
Μας έκανε εντύπωση στην περιοχή η εκτός σχεδίου δόμηση. Θαύμα οφθαλμών.
Σπίτια και κάποιες εγκαταστάσεις φυτεμένες μαζί κυρίως με ελιές, αλλά και άλλα
δένδρα. Πως μπορεί να λειτουργήσει έτσι μια χώρα; Ο ένας εδώ και άλλος εκεί, με
βαριά χρήση αυτοκινήτων, με κατανάλωση καυσίμων και χρόνου. Και ο ένας να μη
μιλά σχεδόν καθόλου στον άλλο, λόγω αποστάσεων. Άσε τις υποδομές που είναι εκ
των πραγμάτων ανεπαρκείς, χωρίς σχεδόν συντήρηση, πρόχειρες λόγω κόστους, κατασκευασμένες
συνήθως εκ των υστέρων και μετά την εγκατάσταση των ανθρώπων. Μύλος. Φυσικά
αυτή η κατάσταση είναι παντού και όχι μόνον στη συγκεκριμένη περιοχή. Δράμα.
Πήγαμε και για μια επίσκεψη στην πόλη της Ζαχάρως. Περάσαμε από τον
κεντρικό δρόμο, όπου βρίσκεται συσσωρευμένη όλη η επιχειρηματική δραστηριότητα
της πόλεως. Αχταρμάς. Ούτε αρχή, ούτε μέση, ούτε τέλος. Λογικά συμπεραίνει
κανείς ότι είναι αδύνατον να λειτουργήσει αποτελεσματικά όπως έχει εξελιχθεί
μια τέτοια πόλις. Η πρώτη εντύπωση είναι αρνητική και δε σου κάνει καρδιά να
πας πάρα μέσα για να δεις και να ανακαλύψεις την πόλη. Δεν υπάρχει τίποτε που με την πρώτη ματιά
μπορεί να σου προκαλέσει το ενδιαφέρον.
Και πάλι
αρνητική εικόνα αποκομίσαμε από την άλλη σχετικά μεγάλη και ιστορική πόλη της περιοχής
τη Κυπαρισσία. Μας υποδέχτηκαν ξέχειλοι κάδοι απορριμμάτων με ποσότητες
διπλάσιες και βάλε τη χωρητικότητας του κάδου. Παντού. Προφανώς όλοι έχουν
συμβιβαστεί μα την πραγματικότητα και έχουν αποφασίσει ότι τα σκουπίδια είναι μέρος
του θερινού φολκλόρ της πόλεως και των κατοίκων της. Και πάλι, δράμα.
Σκουπιδολαγνία.
Πήγαμε
μέχρι το λιμάνι. Ένας παμπάλαιος πλωτός γερανός έκανε πως δούλευε και
είδαμε ένα ρυμουλκό που έφερε δίπλα στο
γερανό ένα σλέπι προφανώς για την εκβάθυνση του λιμανιού. Αν τα έργα
συνεχίζονται, ο ρυθμός τους είναι αργός πολύ αργός και φαίνεται να μην έχει
κανένας διάθεση να ολοκληρώσει το έργο. Δε μας έκανε καλή εντύπωση το σχήμα του
λιμανιού και δε καταλαβαίνουμε πόσο λειτουργικό θα είναι αν μάλιστα
προσεγγίζουν περισσότερα από ένα σκάφη ταυτόχρονα.
Όπως σε
όλες τις πόλεις της Ελλάδος τα αυτοκίνητα καταλαμβάνουν όλους τους διαθέσιμους
χώρους και η κυκλοφορία των πεζών είναι δυσχερής. Απογοητευτήκαμε και δεν
επιμείναμε να δούμε περισσότερο την πόλη. Σημειώστε ότι είχαμε στο αυτοκίνητο
άτομο ΑΜΕΑ και οι κινήσεις μας ήταν δύσκολες, ενώ και η ζέστη ήταν μεγάλη.
Η διαδρομή
Αθήνα - Κακόβατος είναι εύκολη πλέον χάρις τον αυτοκινητόδρομο. Χρειάζεσαι 2
ώρες και 30 λεπτά περίπου τηρώντας τα όρια ταχύτητος. Ο δρόμος από τον
αυτοκινητόδρομο μέχρι την παραλία που ονομάζεται Καλό Νερό είναι αποδεκτός,
χρειάζεται όμως συντήρηση. Χαρακτηριστικό οι εκατέρωθεν του δρόμου πικροδάφνες
που αυτή την εποχή ήταν ανθισμένες, Έπαινοι στον άνθρωπο που είχε την ωραία
ιδέα να τις φυτέψει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου