Η συνεργασία του ΕΜΠ με το Πολυτεχνείο Μονάχου έδωσε την ευκαιρία για διερεύνηση παρεμβάσεων στον δημόσιο χώρο της Αθήνας, που «ασφυκτιά» μέσα στο τσιμέντο. |
Η εποχή των μεγάλων αναπλάσεων τελείωσε. Η έλλειψη «αποθέματος» χώρων, το υψηλό κόστος, η μακροχρόνια περίοδος σχεδιασμού και κατασκευής οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια πολλά μεγαλεπήβολα σχέδια στα συρτάρια, κάτι που συνέβη επανειλημμένως στην Αθήνα τα τελευταία 30 χρόνια. Σε πολλές βορειοευρωπαϊκές πόλεις, μια νέα τάση δείχνει να κερδίζει έδαφος. Αντί για μια μεγάλη παρέμβαση, πολλές μικρές οι οποίες κατατείνουν στον ίδιο στόχο. Δεν πρόκειται για θεωρητικό σχήμα: συμβαίνει ήδη … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 21.06.2023 • 07:58).
Δεν είναι η πρώτη φορά. Και άλλες παλιότερες πρωτοβουλίες έμειναν στο ράφι. Γιατί;
Απλά και κατανοητά, γιατί κανείς δήμαρχος και κανείς από τις κυβερνήσεις δεν έχουν γνήσιο ενδιαφέρον για το καλό και το μέλλον της πόλεως και των δύσμοιρων 4-5 εκατομμυρίων που έχουν οικειοθελώς ή με τη «βία της καθημερινότητας και την προσδοκία της απασχόλησης» έχουν εγκλωβιστεί στο Λεκανοπέδιο και την Αττική. Ναι εδώ που θριαμβεύει όπως λένε στη Θεσσαλονίκη το «κρατίδιο των Αθηνών».
Στο μυαλό μας δεν χωρά αμφιβολία και ότι και αυτή η προσπάθεια δε θα έχει συνέχεια. Παρά το συνήθως ενδιαφέρον από το εξωτερικό, όπως και στη περίπτωση αυτή από το Πολυτεχνείο Μονάχου.
Γράψαμε ήδη στο ΠΜ και περιμένουμε να δούμε αν θα λάβουμε απάντηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου