Είτε μέσω του άρθρου 16 του Συνάγματος είτε μέσω άλλων νομικών ρυθμίσεων, σε μια χώρα οπισθοδρομική, φοβική και ανίκανη να πάρει σοβαρές αποφάσεις στο κατάλληλο χρόνο και περίσταση, να επενδύσει κανείς σε υποδομές, προσωπικό και διοικητικό μηχανισμό, όλα εξαρτώμενα από άθλιο πολιτικό σύστημα και τις νυχτερινές τροπολογίες μιας ερασιτεχνικής Βουλής που εξαντλείται καθημερινώς σε σκυλοκαβγάδες στα άθλια κανάλια των ΜΜΕ και των αδιαφανών επιχειρήσεων και προσώπων που τα κατευθύνουν και τα διοικούν, είναι τεράστιο ή καλλίτερα μη αποδεκτό ρίσκο. Κανένας δεν θα ρισκάρει χρήμα, χρόνο, δικαστικές διενέξεις που διαρκούν δεκαετίες.
Τι μένει για την αναβάθμιση των πανεπιστημιακών σπουδών; Αυτά που αναζητούν όλοι οι σοβαροί πρωταγωνιστές στην έρευνα, την τριτοβάθμια εκπαίδευση, στις τεχνολογικές εξελίξεις και στην αναζήτηση καινοτομιών.
Ενασχόληση σε εξαιρετικά επιστημονικά πεδία, ώσμωση μεταξύ πρωτοπόρων ερευνητών και ακαδημαϊκών δασκάλων, μεγάλες πιθανότητές εξασφάλισης σημαντικών χορηγιών και ερευνητικών κονδυλίων, νέες, σύγχρονες και κατάλληλες ερευνητικές υποδομές και προηγμένο τεχνολογικό εξοπλισμό.
Κανένα νέο ιδιωτικό ή δημόσιο πανεπιστήμιο δεν είναι σε θέση σήμερα να προσφέρει όλα αυτά. Μπορούν όμως να τα προσφέρουν μεταπτυχιακές σχολές.
Τα βήματα προς αυτή τη κατεύθυνση δεν είναι άλματα αλλά καλά σχεδιασμένα βήματα, ξεκινώντας από υπάρχουσες καλές υποδομές, ερευνητές και ακαδημαϊκούς που διακρίνονται και προσεκτικές επιλογές, με στόχους κέντρα αριστείας και εμβληματικές εξελίξεις σε συγκεκριμένα επιστημονικά πεδία.
Να περιμένουμε δημόσιο διάλογο επί των λεχθέντων; Μάλλον ματαιοπονούμε. Αλλά πάντα ελπίζουμε …
ΥΓ: Η άποψή μας είναι ότι και στην Ελλάδα πρέπει να είναι δυνατόν να δημιουργούνται και ιδιωτικές ανώτατες εκπαιδευτικές σχολές/δομές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου