Περί hospice, φροντίδα ηλικιωμένων, χρονίως πασχόντων και άλλα τινά …

Ο παραλογισμός στην Ελλάδα έχει φθάσει σε δυσθεώρητα ύψη. Παράδειγμα το σύνολο των νοσοκομειακών μονάδων.

Ο αριθμός τους έχει φθάσει τα 140, υπάρχουν περισσότερα του ενός νοσοκομεία ακόμα και σε μικρές πόλεις, η χωροταξική κατανομή τους υπακούει στις πελατειακές σχέσεις του πολιτικού κατεστημένου (με χαρακτηριστικότερο ίσως παράδειγμα την Αθηνα),  πολλά διαθέτουν σύγχρονες μεγάλες εγκαταστάσεις (σε αναντιστοιχία με τις τοπικές ανάγκες), αλλά στερούνται άλλων πόρων – ανθρώπινων, τεχνικών και οργανωτικών – που είναι απαραίτητοι για εύρυθμη και αποτελεσματική λειτουργία.

Οι τοπικές κοινωνίες εναντιώνονται σε κάθε προσπάθεια εξορθολογισμού, σε αγαστή συμφωνία με τις παράλογες συνδικαλιστικές κομματικές ηγεσίες, ενώ άλλες επιδιώκουν τη κατασκευή νέων μονάδων, ακόμα και σε μέρη όπου είναι πασίδηλο ότι δεν θα λειτουργήσουν πότε αποτελεσματικά και υπέρ των ασθενών και των πολιτών.

Το μέγα ερώτημα είναι αν υπάρχει λύση.

Ναι, αν η ελληνική κοινωνία απαιτήσει να δημιουργηθούν υποδομές για τους χρονίως πάσχοντες και τους ηλικιωμένους. Δομές εν ανεπαρκεία και πλήρη έλλειψη σε ορισμένες περιοχές.

Το όλο δίκτυο των νοσοκομειακών μονάδων πρέπει να αναθεωρηθεί και να ακολουθήσει τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Αριθμός νοσοκομειακών κλινών μπορεί και πρέπει να διαθετεί σε ανάγκες χρονίως πασχόντων και ηλικιωμένων χωρίς φροντίδα από το περιβάλλον τους, με δημόσια ή ιδιωτική (μη κερδοσκοπική) διοίκηση και εποπτεία.

Ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης μπορεί να επισκεφτεί τους συνδέσμους  https://en.wikipedia.org/wiki/Hospice και https://hospicecare.com/home/ (International Association of Hospice Care) αν θέλει να πληροφορηθεί περί λύσεων που έχουν επιλέξει άλλες κοινωνίες.

Μπορούμε κκ. Συνέλληνες να συζητήσουμε επί του θέματος και να επιχειρήσουμε να βρούμε λύσεις; Λογικά η εμπειρία άλλων χωρών θα μας είναι  πολύτιμη.