Τι άραγε θα συμβεί αν το εμβληματικό Ίδρυμα
Σταύρος Νιάρχος, το Ίδρυμα Ωνάση, το Ίδρυμα Ευγενίδου, το Ίδρυμα Λάτση, το Ίδρυμα Μποδοσάκη, το Ίδρυμα Λασκαρίδη, το Ίδρυμα Θεοχαράκη, το Μουσείο Μπενάκη,
το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, το Ίδρυμα
Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, το Ίδρυμα Μαρία Τσάκου και άλλα κοινωφελή ιδρύματα
συνασπίζονταν και ίδρυαν ένα πανεπιστημιακού επιπέδου διεθνές ίδρυμα με σκοπό
την πρόοδο των επιστημών, της έρευνας και της καινοτομίας;
Και δημιουργούσαν
ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης ελληνοπαίδων και νέων από όλο τον πλανήτη για να στελεχώνουν
φορείς της οικονομικής, πολιτισμικής και τεχνολογικής ανάπτυξης;
Ποιος θα τους
έβαζε εμπόδια και ποιος θα επικαλούνταν τι εναντίον της ίδρυσής του;
ΥΓ: Μήπως η
πριν πολλά χρόνια πρωτοβουλία του κραταιού τότε Σωκράτη Κόκκαλη, το Athens Information Technology Center of Excellence for Research and Education (AIT, 2002). είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου