Γκερτ Μπιέστα στην «Κ»: Χρειαζόμαστε το σχολείο σαν καταφύγιο …

Το μέλλον της εκπαίδευσης την εποχή της υπερπληροφόρησης στο Διαδίκτυο

«Γονείς, δάσκαλοι και κοινωνία φέρουν όλοι εκπαιδευτική ευθύνη απέναντι στη νέα γενιά. Βλέπω πολλά σημάδια ότι ούτε οι γονείς ούτε η κοινωνία βλέπουν τους εαυτούς τους ως συνεκπαιδευτές», λέει ο Γκερτ Μπιέστα.

«Σε έναν κόσμο που πηγαίνει όλο και πιο γρήγορα, χρειαζόμαστε το σχολείο σαν καταφύγιο, ένα μέρος στο οποίο δίνουμε στη νέα γενιά τον χρόνο να επιβραδύνει για να μπορέσει να προσέξει τον κόσμο στην πλήρη ποικιλομορφία και πολυπλοκότητά του», λέει στην «Κ» ο Γκερτ Μπιέστα. Είναι καθηγητής δημόσιας εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο Maynooth της Ιρλανδίας και στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, και θεωρείται ένας από τους κορυφαίους 200 επιστήμονες της εκπαίδευσης, με έμφαση στην εκπαιδευτική φιλοσοφία και θεωρία. Ο κ. Μπιέστα μίλησε στην «Κ» καθώς βρίσκεται στην Ελλάδα ενόψει της συμμετοχής του σε διημερίδα που οργανώνει σήμερα και αύριο το Κέντρο Επιμόρφωσης και Διά Βίου Μάθησης του Πανεπιστημίου Αθηνών … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 23.06.2023 • 14:25).

Τι ωραία που τα λέει ο κ. καθηγητής. Υπάρχουν άραγε τέτοιοι καθηγητές στην Ελλάδα; Και αν ναι, ποιες είναι οι δυνατότητές τους να επηρεάσουν τα εκπαιδευτικά και άρα και τα εθνικά θέματα στην Ελλάδα;

Πολύ καλή ιδέα να προσκληθεί στην Ελλάδα και να μας παρουσιάσει τις σημαντικότατες απόψεις του. Δεν γνωρίζουμε να υπάρχει περαιτέρω συνεργασία πέραν της διημερίδας και αν υπάρχει πιθανότητα η τυχόν συνεργασία να φέρει αποτελέσματα. Μάλλον πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι. 

Οι κομματικές επιλογές του πολίτικού συστήματος σε τοποθετήσεις σε καίριες θέσεις της δημόσιας διοίκησης και η παθιασμένη πολεμική εναντίον κάθε καινοτόμου πρωτοβουλίας κια νεωτερισμών στραγγαλίζουν κάθε νεοτερισμό και αφήνουν τα παιδιά μας έρμαια παλαιολιθικών απόψεων, συντεχνιών, απεργιών για συνδιοίκηση, εκ προοιμίου απόρριψη κάθε προσπάθειας εμφύσησης νέου πνεύματος και νέων ιδεών στο δημόσιο χώρο. 

Είναι αδύνατον να συντελεστούν εκπαιδευτικοί νεοτερισμοί και εκσυγχρονισμός του εκπαιδευτικού συστήματος χωρίς εμπλοκή των γονέων και επιτακτικού για την Ελλάδα περιορισμού των παράλογων κομματοκρατούμενων συνδικαλιστικών ηγεσιών στα εργασιακά θέματα και όχι στις συνεχείς προσπάθειες συνδιοικήσης με την εκλεγμένη εκάστοτε κυβέρνηση και τις επιλογές της. 

Βαρεθήκαμε να μιλάμε στο Ημερολόγιο για την ανάθεση των εκπαιδευτικών διεργασιών στις Περιφέρειες. Ούτε και τώρα θα μας ακούσουν.