Που βρίσκεται άραγε ο σύγχρονος ελληνικός πολιτισμός …

Υπάρχει απάντηση στο ερώτημα και εύκολα μπορεί να γίνει αποδεκτό ένα συμπέρασμα, αν συγκριθεί η εικόνα της σημερινής Ελλάδας με τις άλλες σύγχρονες χώρες και κοινωνίες του λεγόμενου ενάρετου κύκλου.
 
Επειδή οι σύγχρονες τάσεις, τα επιτεύγματα, η παραγωγή σε όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού, οικονομικού και πολιτικού γίγνεσθαι, οι καινοτομίες, η θέση της χώρας στο επιστημονικό και πολιτισμικό επίπεδο, η διεθνής αξιοπιστία, η συμμέτοχη στα διεθνή δρώμενα, η ταχύτητα προσαρμογής, η αξιοποίηση των επιστημονικών επιτευγμάτων, οι επιπτώσεις του εκπαιδευτικού συστήματος και άλλοι αξιόπιστοι διεθνώς κατοχυρωμένοι και αποδεκτοί δείκτες μέτρησης δε κρύβονται, δυστυχώς η σύγχρονη Ελλάδα εμφανίζει υστέρηση, χαμηλές επιδόσεις και απομάκρυνση από τη δυνατότητα εισδοχής σε ενάρετο κύκλο.
 
Ο ενάρετος βέβαια κύκλος δεν σημαίνει και υψηλού επιπέδου επιδόσεις στον πολιτισμό και άρα το συμπέρασμα είναι σχετικό, αλλά γενικώς μάλλον απογοητευτικό.
 
Ο σύγχρονος ελληνικός πολιτισμός συνοψίζεται σε μεμονωμένες εμφανίσεις ανθρώπων των γραμμάτων, κυρίως ποιητών και πεζογράφων αλλά χωρίς αναγνώριση από το διεθνές ακροατήριο. Ίσως αρνητικός παράγων να είναι η γλώσσα, ίσως τα διεθνή ΜΜΕ, που έχουν  αναδεχθεί σε αξιολογητές και προωθητικές μηχανές συμφερόντων και δημιουργίας τεχνητού πλούτου. 
 
Άλλοι δυσμενείς παράγοντες μπορεί να είναι η μικρή ενασχόληση των πολιτών σε θέματα κοινού ενδιαφέροντος, η κακές επιδόσεις της δικαιοσύνης, της δημόσιας διοίκησης και του εκπαιδευτικού συστήματος, ο συγκεντρωτικός χαραχτήρας του μοντέλου διακυβέρνησης, η αδιαφάνεια, η έλλειψη λογοδοσίας, η εμμονή σε καταστάσεις που δεν ευνοούν την αξιολόγηση, οι οργανωμένες και ιδιαίτερα επιδραστικές συντεχνίες και ομάδες συμφερόντων  κα.
 
Στόχος μας δεν είναι να απαριθμήσουμε όλους τους παράγοντες που επηρεάζου αρνητικά την αδυναμία της χώρας και του λαού της να αναδείξει και να διαδώσει ένα σύγχρονο πολιτισμό, άξιο του μοναδικού αρχαιοελληνικού. Τα δραματικό ερώτημα που απασχολεί όλους τους «πολιτισμένους» σύγχρονους έλληνες, είναι πως θα ξεπεράσουμε τις αδυναμίες και θα δημιουργήσουμε πολιτισμό ή καλύτερα τους μηχανισμούς που είναι   αναγκαίοι για η δημιουργία του.
 
Τα βήματα προφανή και είμαστε σίγουροι ότι υπάρχουν πολύ καλές ιδέες και θα μπορούσαν να αποτελέσαν το εφαλτήριο μιας εθνικής προσπάθειας και της δημιουργίας του κατάλληλου κλίματος. Στη πρόσφατη εποχή ένα ενδιαφέρον παράδειγμα με πολύ καλά αποτελέσματα, είναι αυτό της Φινλανδίας, από την εποχή του 1980 μέχρι και σήμερα.
 
Τα κατ’ εμάς αναγκαία βήματα, αλλά όχι όλα προφανώς, για τη πρόοδο της Ελλάδος είναι:

• Αποκατάσταση της ιεραρχίας. Πάταξη των φαινομένων αυτονόμησης ατόμων, φορέων, δομών
  
•  Αξιολόγηση παντού
  
• Εκ του μηδενός οργάνωση και αναμόρφωση της δημόσιας διοίκησης
  
• Αποκέντρωση. Η Εκπαίδευση και η Υγεία ανατίθεται στις Περιφέρειες. Νέος χάρτης Περιφερειών και αποσαφήνιση αρμοδιοτήτων
  
• Νέα σχήματα συμμετοχής των πολιτών στο κοινωνικό γίγνεσθαι και της διακυβέρνησης της χώρας και της τοπικής αυτοδιοίκησης
• Κατάργηση τη μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων
• Άμεσα τέλος στη μετατροπή καθηγητών πανεπιστήμιου σε εξαρτήματα της δημόσιας διοίκησης
  
• Πλήρη αναδιάρθρωση του κοινωνικού κράτους
  
• Σύγχρονες τεχνολογίες παντού
  
• Χώρα χωρίς κτηματολόγιο είναι ανάπηρη. Χώρα χωρίς πολεοδομικό σχεδιασμό ακρωτηριάζει συνεχώς τη χώρα και αυξάνει την ευαλωτότητα της σε κλιματικά φαινόμενα και κοινωνική αποδιοργάνωση και αποσάθρωση
  
• Αναδιοργάνωση του νομικού πλέγματος της χώρας, με ένα νόμο ανά τομέα δραστηριότητος και αυστηρή συνέπεια
  

 
Πολλά από τα θέματα αυτά έχουμε θίξει κατά το παρελθόν στο Ημερολόγιο Απλά και Κατανοητά. Ωστόσο το πολιτικό σύστημα ποτέ δεν αντέδρασε με την ενδεδειγμένη σοβαρότητα και προσοχή. Δεν είμαστε αισιόδοξοι ότι θα το κάνει η επιτελική σημερινή κυβέρνηση του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη. Διαπιστώνουμε μάλλον σαφή παλαιοκομματικά χαρακτηριστικά και ασθενή πολιτική βούληση. Δυστυχώς.