Θάνος Δημόπουλος: Το Πανεπιστήμιο σήμερα: λειτουργία και προκλήσεις
Τα τελευταία χρόνια, τα μέλη του διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού (ΔΕΠ) των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων (ΑΕΙ) της χώρας έχουν μειωθεί, με το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ) να χάνει το 25% του δυναμικού του. Παράλληλα, η ελάττωση της δημόσιας χρηματοδότησης στο 70%, σε σύγκριση με μία δεκαετία πριν, συνυπάρχει με τον ασφυκτικά γραφειοκρατικό τρόπο διενέργειας των διαγωνισμών για την αντιμετώπιση των αναγκών του (για την αγορά εξοπλισμού, τη σίτιση των φοιτητών ή την καθαριότητα του ιδρύματος, μεταξύ εκατοντάδων άλλων διαγωνισμών). Ετσι, δημιουργείται ένα αντιπαραγωγικό περιβάλλον, στο οποίο η εκπαίδευση και η έρευνα δυσκολεύονται να επιτελέσουν με αποτελεσματικό τρόπο τον κομβικό τους ρόλο στην ατμομηχανή της ανάπτυξης στη χώρα μας … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΛΑΔΑ , 18.03.2019 : 23:50).
Αναρωτιόμαστε ποια ανάγκη ώθησε τον "εξαιρετικό καθηγητή και επιστήμονα διεθνούς κύρους" να γράψει το άρθρο αυτό.
Γιατί
ένοιωσε την ανάγκη να υπενθυμίσει συνδικαλιστικά αιτήματα, αυξήσεις μισθών και
υπεράσπιση του ελευθέρου επαγγέλματος πέραν της αποκλειστικής απασχόλησης;
Περιμέναμε
να δείξει το μέλλον, τη στρατηγική του ιδρύματος για επιστημονική αριστεία,
αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών σε διοίκηση, εκπαίδευση, έρευνα και ιατρικές υπηρεσίες.
Αλλά τίποτε επ’. αυτών.
Του
ξέφυγε μάλλον και το ελεγχόμενο (ευγενικώς) «.. Επί
των αμοιβών των μελών ΔΕΠ, συγκεκριμένες κρατήσεις αποδίδονται στον Ειδικό
Λογαριασμό Κονδυλίων Έρευνας (ΕΛΚΕ) του κάθε ΑΕΙ, για τη χρησιμοποίηση στα
λειτουργικά έξοδα του ιδρύματος …».
Ίσως
έγιναν τροποποιήσεις στο ΠΔ 432 του 1981 των Ειδικών Λογαριασμών και όλα πλέον
επιτρέπονται. Αλλά οι Ειδικοί Λογαριασμοί
δεν σχεδιάστηκαν για να καλύπτονται λειτουργικά έξοδα των ιδρυμάτων, αλλά για να
προωθηθεί η Έρευνα, η Τεχνολογία και η Καινοτομία.
Αλλά άλλοι καιροί, άλλοι
άνθρωποι. Τώρα το μείζον είναι μόνον οι απολαβές. Τίποτε περισσότερο.
ΥΓ: Έχουμε
ζητήσει από τον εξαιρετικό κ. πρύτανη να προβληθεί η καινοτομία των Ειδικών Λογαριασμών που έγινε πραγματικότητα χάρις και στις
προσπάθειες μέλους της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά και αυτός αδιαφορεί, όπως άλλωστε και οι προηγούμενοι
κκ. πρυτάνεις και πρόεδροι της Ιατρικής Σχολής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου