Ποιος είναι ή πρέπει να είναι ο ρόλος της γυναίκας …

Διάβασα δυο άρθρα στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και άρχισα να κάνω σκέψεις στο μυαλό μου. Σκέψεις που σχετίζονται και με την πρόσφατη αφύπνιση (;) για το εξαιρετικά σημαντικό δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ελλάς.

Το πρώτο με τίτλο «Από την Πηνελόπη στη Μέρκελ» σχετικά με τις δυνατότητες των γυναικών να αναρριχηθούν στην εξουσία και το δεύτερο με τίτλο «Με το παιδί γεννιέται και η μητέρα».  

Για το ρόλο του άνδρα δεν υπάρχουν διλήμματα. Τα πράγματα είναι  απλά, πολύ απλά και αν έχει μέσα του ενέργεια, γνώσεις, ικανότητες, διαίσθηση και αρχές μπορεί να αναρριχηθεί στα ανώτερα κλιμάκια και να γίνει και να αποδειχθεί ηγέτης και καινοτόμος.

Για τη γυναίκα τα πράγματα είναι περισσότερο περίπλοκα. Η γυναίκα είναι η μόνη που τεκνοποιεί – φυσικά με τη συνεύρεση του άνδρα – αλλά έχει και τον πρωταρχικό ρόλο στη ανατροφή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Των μελλοντικών ανδρών και γυναικών.

Ο ρόλος της εργαζόμενης και της κατάκτησης ανωτέρων θέσεων στην παραγωγή και τη διοίκηση, μέσω της απόκτησης προσόντων δια της εκπαίδευσης και ανάδειξης όλων των άλλων προσόντων που προαναφερθήκαν και για τους άνδρες, είναι επίκτητα και αποτέλεσμα των κοινωνικών διεργασιών που εξελίχθηκαν συν τω χρόνω και εξελίσσονται διαρκώς. Ωστόσο επιβάλλουν μεγάλα βάρη στη γυναίκα και αποδυναμώνουν το ρόλο της ως μητέρας.

Όλα αυτά καλώς ή κακώς μέχρι σήμερα. Και τώρα έρχονται τα ρομπότ, η τεχνητή νοημοσύνη, η εκμάθηση δεξιοτήτων από μηχανές, η διασύνδεση, ο παγκόσμιος Ιστός και όλα τα καλά και κακά που έχουν ήδη εφαρμοστεί και πρόκειται να ανακαλυφθούν και να εφαρμοστούν στο άμεσο και το απώτερο μέλλον.

Εκτιμήσεις αναφέρουν ότι θα χαθούν πάρα πολλές θέσεις εργασίας και οι άνθρωποι πρέπει να είναι σε θέση να προσαρμόζονται στις ανάγκες της διαθέσιμης εργασίας ανά δεκαετία ή και λιγότερο.

Μήπως είναι  καιρός να σκεφτούμε διαφορετικά; Μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε το ρόλο των γυναικών στην κοινωνία και την οικογένεια; Μήπως πρέπει να ενθαρρυνθούν οι γυναίκες πρωτίστως να αποδεχτούν το ρόλο της μητέρας και της αρχηγού της οικογένειας; Μήπως πρέπει να εκπαιδεύσουμε και πάλι τους άνδρες να είναι η μόνη πηγή εισοδήματος στην οικογένεια, με πιθανή αναπροσαρμογή των αποζημιώσεων ώστε να λαμβάνονται υπόψη οι νέες ανάγκες της σύγχρονης ζωής; Και αυτά χωρίς αποκλεισμούς ή απαγορεύεις. Και φυσικά κανείς δε σκέπτεται για τις νεαρές γυναίκες απαγόρευση εκπαίδευσης, απόκτηση προσόντων, μερική ίσως απασχόληση από το σπίτι αν το επιθυμούν και ένταξη στον εργασιακό βίο μετά το «διάλειμμα» των 16-18 περίπου χρόνων για την ανατροφή των παιδιών.

Ελπίζουμε οι σκέψεις αυτές να προκαλέσουν και άλλες σκέψεις και σε άλλους σκεπτόμενους πολίτες και να δημιουργηθεί ένας ουσιαστικός διάλογος προς όφελος όλων μας.