Άποψη … για τη κατάσταση και τα πράγματα στη Τουρκία …

Για σταθείτε μια στιγμή.

Φόβος έχει καταλάβει τους Έλληνες εξαιτίας της συμπεριφοράς του μεμέτη Ερντογκάν και την υπαγορευόμενη για την προστασία των επενδύσεων τους, χωρών μελών της ΕΕ.

Σε κάποιο βαθμό είναι λογικό και εγώ ο ίδιος βρίσκομαι σε περίεργη θέση. Εκείνη που από τη μια θέλω να τον βάλω – αν μπορούσα – στη θέση του και από την άλλη να βρούμε διπλωματικούς και άλλους τρόπους να περιορίσουμε ή να εξουδετερώνουμε πλήρως τις απειλές του, τη ρητορική του, και τις πειρατικές ενέργειές του που μένουν αναπάντητες από τη διεθνή κοινότητα.

Αλλά σκέφτομαι παράλληλα και κάπως διαφορετικά. Αν υποθέσουμε ότι η Τουρκία του μεμέτη εμπλακεί σε πόλεμο με την Ελλάδα, ποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα;

Δεδομένου ότι η Ελλάδα δεν είναι Παλαιστίνη, Αίγυπτος του 1967, Σουδάν ή Αιθιοπία ή Λιβύη το τίμημα για τη Τουρκία θα είναι εξαιρετικά οδυνηρό έως καταστροφικό. Καταστροφικό θα είναι βέβαια και για την Ελλάδα. Αλλά εμείς δε θα χαθούμε από το χάρτη. Η Τουρκία ίσως!

Είναι διατεθειμένος άραγε ο Τουρκικός λαός να επωμιστεί τη δυστυχία, τις καταστροφές, τις απώλειες, την οικονομική καταστροφή και το λογικά αναπόφευκτο διαμελισμό της χώρας, με απόσχιση του Τουρκικού Κουρδιστάν και την αναταραχή μεταξύ Αλεβιτών και άλλων μειονοτήτων;

Ο Ερντογκάν φαίνεται να έχει βάλει το δάκτυλο βαθιά στο μέλι της εξουσίας και να έχει γίνει μεγιστάνας όπως και όλο του το σόι και οι πειθήνιοι υποτακτικοί του, όπως ο Γιλντιρίμ, ο Τσαβούσογλου, ο Αλτμπαιράκ (ο γαμπρός του δα) και προφανώς άλλοι μεγάλοι και μικρότεροι στυλοβάτες του καθεστώτος. Και όσο επικρέμαται η απειλή να αποκαλυφθούν από τις ΗΠΑ τα πάρε δώσε με το Ιράν εν μέσω εμπάργκο, τη Χαλμπάνκ κλπ. (πράγματα για τα οποία λίγα γνωρίζουμε) θα προσπαθεί πάση θυσία να καλύπτεται από τη προστασία της προεδρίας και την προστασία που του προσφέρει η πολιτική εξουσία.

Έτσι  θα κάνει ότι νομίζει απαραίτητο για την προσωπική του προστασία. Ακόμα και αν πάρει του Τουρκικό λαό στο λαιμό του. Αν υπήρχε πραγματική Δημοκρατία στην Τουρκία, τώρα θα ήταν μάλλον στα αζήτητα, αν και έκανε πολλά για τους Τούρκους και κυρίως για την ενδοχώρα.(οι πληθυσμοί των παραλίων δεν είχαν ποτέ την αναγκη του) βοηθούσης της διεθνούς συγκυρίας και της υποστήριξης ακόμα και της Ελλάδος. Τρομάρα μας.

Εκείνα που προέχουν αυτή την ώρα είναι η ενδυνάμωση των ενόπλων δυνάμεων, το υψηλό φρόνημα των πολιτών και το νοικοκύρεμα της χώρας.