Πρόσφατα είδαμε στο μετρό κάποιους «οργανοπαίχτες» να περιφέρονται
εντός των συρμών παίζοντας κάποιο μουσικό απόσπασμα, με προφανή σκοπό να δικαιολογήσουν
την επαιτεία.
Θα μπορούσε κανείς να αγνοήσει το γεγονός, αν δεν υπήρχαν δύο
πολύ σημαντικές πτυχές του προβλήματος:
1.
Η ανοχή των αρμοδίων του μετρό και η πλήρης
απουσία των μηχανισμών πρόνοιας για τους αναξιοπαθούντες
2.
Το γεγονός ότι χρησιμοποιούν μικρά παιδιά για
την είσπραξη της επαιτείας
Και να σκεφτεί κανείς ότι πληρώνουμε ως φορολογούμενοι
πολίτες χιλιάδες υπαλλήλους στον τομέα της πρόνοιας και ότι υπάρχουν αρχές όπως οι
Συνήγορος του Παιδιού και χιλιάδες φορείς υποστήριξης των παιδιών που βιώνουν
απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης και ευτελισμού της προσωπικότητάς τους.
Ντροπή, γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές. Κανείς μα κανείς
σε αυτή την χώρα δεν είναι υπόλογος για τίποτε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου