Εντυπώσεις από ένα σύντομο ταξίδι στην Αγριά Βόλου …

Πριν και μετά τη Μαλακάσα το οδόστρωμα έχει τα χάλια του για αρκετά χιλιόμετρα. Προφανώς δεν έβαλαν αρκετή πίσσα και έχει ήδη φθαρεί. Ελληνικές δουλειές. Στην περιοχή της Αταλάντης το οδόστρωμα έχει μικροσκοπικά καμαράκια που κάνουν το αυτοκίνητο να χοροπηδά. Τα παράνομα πρατήρια και καταστήματα εξυπηρέτησης αυτοκινητιστών στο 90^ο χιλιόμετρο, που άνοιξε ο ταλαντούχος υπουργός Σπίρτζης έκλεισαν, αλλά δεν απομακρύνθηκαν οι τεράστιες σημάνσεις των πρατηρίων και νομίζει κανείς ότι ακόμα λειτουργούν. Να καταργηθούν στα διόδια οι αποδείξεις σε χαρτί όταν πληρώνει κανείς με πιστωτική κάρτα, προκειμένου να συντομευθεί ο χρόνος της δοσοληψίας. Στις μεγάλες εξόδους τα διόδια με υπάλληλους προκαλούν προβλήματα καθυστερήσεων και  εκνευρισμό χωρίς λόγο, ενώ αναδεικνύουν τους μάγκες νεοέλληνες που παραβιάζουν τη σειρά προκειμένου να περάσουν μπροστά. Η σήμανση σε κάποια σημεία του αυτοκινητοδρόμου είναι απαράδεκτη αφού η χιλιομετρική ένδειξη αυξάνει αντί να μειώνεται. Οι τουαλέτες στο ΣΕΑ Αλμυρού προς Αθήνα ήταν για ζώα (στις 3/1/2019), όχι για ανθρώπους. Χρειάζονται αυστηρή επιτήρηση σε μεγάλες εξόδους, γιατί οι νεοέλληνες βρωμίζουν όπου μπορούν χωρίς να σκέφτονται ότι αν είναι οι επόμενοι θα φάνε στη μάπα τις ακαθαρσίες των προηγούμενων. Σαπούνι δεν υπήρχε στις 12 περίπου το μεσημέρι. Στους χώρους στάθμευσης οι μάγκες σταματούν όπου τους βολεύει και τους αρέσουν ιδιαίτερα οι θέσεις για ΑΜΕΑ, χωρίς να σκέφτονται τις συνέπειες. Αρκεί να βολευτούν. Μεταξύ Σχηματαρίου και  Θηβών ο αυτοκινητόδρομος πηγαίνει παράλληλα με τη σιδηροδρομική γραμμή και εύλογα αναρωτιέται κανείς πως θα αναπτύσσει το τρένο ταχύτητα 200 χιλιομέτρων την ώρα, δεδομένου ότι η γραμμή δεν προστατεύεται με φράχτη και έτσι ζώα ή πεζοί μπορούν να βρίσκονται να πάσα στιγμή επάνω της. Η σήμανση στην εντός της πόλεως του Βόλου δεν είναι καθόλου διευκολυντική για εκείνους που δεν είναι εξοικειωμένοι με την πόλη.

Η Αγριά είναι και αυτή της κατηγορίας της ανυπόληπτης μικρής πόλεως. Χωρίς ειρμό, λογική και σχέδιο. Μια ακόμα ελληνική πόλις του τύπου «ντου ιτ γιορσέλφ». Χαρακτηριστικό της ότι ο κύριος δρόμος προς άλλα χωριά και μικρές πόλεις του Πηλίου και των ακτών του Παγασητικού περνά από την παραλία, σε επαφή σχεδόν με τη θάλασσα. Έτσι την καθιστά σχεδόν μη λειτουργική. Ωστόσο θα μπορούσαν οι κάτοικοι να αποφασίσουν να επεκτείνουν την επιφάνεια του παραλιακού μετώπου εις βάρος της θάλασσας για 50 - 100 ή περισσότερα μέτρα και να δημιουργήσουν ένα ωραιότατο παραλιακό μέτωπο. Όπως έχουμε προτείνει και για άλλες πόλεις (Αρτέμιδα, Θεσσαλονίκη, Πόρτο Χέλι – βλέπετε π.χ. https://simpleandclear.blogspot.com/2013/01/blog-post_7502.html ). Βαδίζοντας στη παραλία βλέπεις πεταμένα λάστιχα αυτοκινήτων μέσα στη θάλασσα σε πολύ μικρή απόσταση. Οι ντόπιοι έμαθαν να ζουν με αυτά. Το παραλιακό μέτωπο έχει τα χάλια του. Τσαρδάκια καταστημάτων εστίασης κακής ποιότητας, μπαλώματα, κακοτεχνίες, εγκατάλειψη, ανόμοια υλικά και προεμβάσεις, ελλιπής φωτισμός, Με μια λέξη χάλια και εγκατάλειψη.

Μείναμε σε ξενοδοχείο 5 αστέρων (στα χαρτιά). Καλή εγκατάσταση, αλλά υπάρχουν και  αρκετά παράπονα. Φαίνεται ότι στην Ελλάδα είσαι τελικώς ότι δηλώσεις. Οι αρμόδιοι δεν ξέρουν τι πρέπει να κάνουν ή διαπλέκονται με τους επιχειρηματίες και έτσι δυσφημούν τα σήματα, τις υπηρεσίες και προσβάλλουν τους πολίτες που τους εμπιστεύονται. Μετά κλαίνε ότι δεν υπάρχουν πελάτες και οι επιχειρήσεις δεν τα καταφέρνουν. Χαρακτηριστικό του ξενοδοχείου είναι ότι βρίσκεται σχεδόν στο μέσον του τίποτε, όπως συνηθίζουμε να λέμε. Ο επισκέπτης δεν έχει να κάνει τίποτε στη μικρή πόλη, εκτός του να πάει να φάει κάτι σε καταστήματα όμως που δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη και η εμφάνισή τους είναι μάλλον αποτρεπτική.  Φαίνεται να έχουν όλα τα ξενοδοχεία στην Ελλάδα πρόβλημα με ικανοποιητικές ταχύτητες πρόσβασης στον Παγκόσμιο Ιστό. Αυτό που τρελαίνει είναι να βλέπεις σερβιτόρους νέα παιδιά, να ρίχνουν στο πάτωμα υπολείμματα τροφών όταν αλλάζουν τραπεζομάντηλο. Διαμαρτυρηθήκαμε αλλά  μάλλον χωρίς αποτέλεσμα.

Κατά μήκος του δρόμου από Αθήνα προς Βόλο θαυμάζει κανείς κτήρια στο μέσον του τίποτε, πολλά ερείπια, σκελετούς κτηρίων, βανδαλισμένα κτίσματα, κλειστές πρώην βιομηχανίες με τις επιγραφές τους να σε κοιτούν αγέρωχα. Ο δρόμος από τον αυτοκινητόδρομο στο Βόλο είναι γεμάτος λακκούβες, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται να τις βουλώσει, ούτε καν η Αεροπορία που διαθέτει βάση στην περιοχή. Πρέπει να δημιουργηθεί παρακαμπτήριος δρόμος για την πόλη της Νέας Αγχίαλου. Δεν είδαμε πουθενά περιπολικά ή αστυνομία.

Μας εκπλήσσει κάθε φορά η μαγκιά των αρχών να κατασκευάσουν το νοσοκομείο εντός της πόλεως του Βόλου και έτσι να δημιουργούνται τεράστια προβλήματα πρόσβασης, στάθμευσης, κυκλοφορίας και ανύπαρκτου περιβάλλοντος χώρου. Ποιος άραγε πούλησε το οικόπεδο στο υπουργείο; Ποιος τσοπάνης έκανε τα σχέδια και ποιος άσχετος έδωσε τις εγκρίσεις;