Μόνο δύο στα δέκα ασυνόδευτα ανήλικα που φτάνουν στην Ελλάδα, καταφέρνουν έπειτα πολύ καιρό αναμονής να βρουν θέση σε μια κατάλληλη δομή.
Παράλληλα, οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν δείχνουν κάποια προθυμία να δεχτούν ασυνόδευτα ανήλικα –παρόλο που δεν μπορούν να επιστραφούν στην Τουρκία– ακόμη και στο πλαίσιο της εφαρμογής του προγράμματος οικογενειακής επανένωσης. Για παράδειγμα, κατά την περίοδο από την 1η Ιανουαρίου 2018 έως την 7η Μαΐου 2018, η Ελλάδα είχε στείλει 870 αιτήματα οικογενειακής επανένωσης στη Γερμανία, ενώ η Γερμανία είχε απορρίψει 582. Επίσης, από την 1η Ιανουαρίου 2019 έως τις 22 Μαΐου 2019 είχε στείλει 626 αιτήματα οικογενειακής επανένωσης και απορρίφθηκαν 472, σύμφωνα με στοιχεία της οργάνωσης Refugee Support Aegean, που προσφέρει νομική υποστήριξη σε πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο.
Στην Ελλάδα βρίσκονται αυτή τη στιγμή 4.393 ασυνόδευτα ανήλικα, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία (31 Αυγούστου 2019) του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΕΚΚΑ), που είναι υπεύθυνο για τη συγκέντρωση των δεδομένων και στη συνέχεια την κατανομή των ασυνόδευτων ανήλικων στις υπάρχουσες δομές ανά τη χώρα. Από αυτά μόνο τα 1.066 βρίσκονται σε κατάλληλες δομές μακροχρόνιας φιλοξενίας. Περίπου 730 παιδιά διαμένουν σε θέσεις προσωρινής φιλοξενίας σε ξενοδοχεία και ασφαλείς ζώνες (συγκεκριμένες περιφραγμένες περιοχές εντός των Κέντρων Υποδοχής και Ταυτοποίησης - ΚΥΤ) στα νησιά, όπου βέβαια δεν υπάρχει το πλαίσιο παιδικής προστασίας που έχουν ανάγκη.
Συνολικά 250 παιδιά παραμένουν σε αστυνομικά τμήματα υπό την «προστασία» των αστυνομικών, που πολλές φορές φτάνουν σε απόγνωση μην ξέροντας πώς να διαχειριστούν τις ακραίες καταστάσεις που αντιμετωπίζουν. Υπολογίζεται ότι 134 ασυνόδευτα παιδιά βρίσκονται διασπαρμένα σε ανοιχτές δομές φιλοξενίας και περίπου 1.100 παιδιά διαμένουν στο πουθενά, καθώς δεν είναι εύκολο να εντοπιστούν, ή βρίσκονται στον δρόμο … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΛΑΔΑ, 16.09.2019 : 22:25).
Υπάρχουν βέβαια αναπάντητα ερωτήματα για το πώς δημιουργείται το πρόβλημα και πως διακινούντα μικρά παιδιά από τις μακρινές χώρες τους, στον παράδεισο που λέγεται Ελλάς.
Ασφαλώς οι πολιτικές της 4-5 ετίας ΣΥΡΙΖΑ και οι αποφάσεις των θρυλικών στελεχών του όχι μόνον συνέβαλλαν στη γιγάντωση του προβλήματος και τη διατήρησή του, αλλά ίσως και να το δημιούργησαν. Ασφαλώς με εγκληματική επιπολαιότητα, ανικανότητα, άγνοια κινδύνου για όλους και ιδίως για τα παιδιά , έλλειψη γνώσεων και λογικά κάποιο ίδιον όφελος της μιας ή της άλλης μορφής. Και εγκατέλειψαν φαίνεται τα περισσότερα από αυτά τα πλάσματα που μπήκαν στη χώρα στη τύχη τους, χρόνια τώρα.
Τα περιλαμβανόμενα στο άρθρο είναι σοκαριστικά. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Αυτό που πρέπει να γίνει τώρα είναι να λυθεί άμεσα και άπαξ και δια παντός το πρόβλημα των παιδιών αυτών.
Και εμείς οι νοικοκυραίοι τι κάνουμε; Οι δυνατότητες μας περιορισμένες. Ακόμα και αν θέλουμε να συμβάλλουμε, η έλλειψη πληροφόρησης, η παντελής έλλειψη αξιοπιστίας αρμοδίων, φορέων και δομών, η ανυπαρξία του πολυπληθούς και ανίκανου τομέα της Πρόνοιας, δημιουργούν συνθήκες απροθυμίας συμβολής, ιδιαίτερα και λόγω απουσίας εχέγγυων, ίσως ίσως οικονομικής ενίσχυσης.
Ελπίζουμε να υπάρχουν αρμόδιοι οικογενειάρχες που αγαπούν τα παιδιά’ και να θελήσουν να βρουν λύσεις (θα μείνει βέβαια η απορία γιατί άραγε δεν το έκαναν μέχρι σήμερα;) τώρα που η επάρατ9οςδικαυβένρηση ΣΥΡΙΖΑ καθεύδει εις τα αγκάλας της αντιπολίτευσης.
Παράλληλα, οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν δείχνουν κάποια προθυμία να δεχτούν ασυνόδευτα ανήλικα –παρόλο που δεν μπορούν να επιστραφούν στην Τουρκία– ακόμη και στο πλαίσιο της εφαρμογής του προγράμματος οικογενειακής επανένωσης. Για παράδειγμα, κατά την περίοδο από την 1η Ιανουαρίου 2018 έως την 7η Μαΐου 2018, η Ελλάδα είχε στείλει 870 αιτήματα οικογενειακής επανένωσης στη Γερμανία, ενώ η Γερμανία είχε απορρίψει 582. Επίσης, από την 1η Ιανουαρίου 2019 έως τις 22 Μαΐου 2019 είχε στείλει 626 αιτήματα οικογενειακής επανένωσης και απορρίφθηκαν 472, σύμφωνα με στοιχεία της οργάνωσης Refugee Support Aegean, που προσφέρει νομική υποστήριξη σε πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο.
Στην Ελλάδα βρίσκονται αυτή τη στιγμή 4.393 ασυνόδευτα ανήλικα, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία (31 Αυγούστου 2019) του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΕΚΚΑ), που είναι υπεύθυνο για τη συγκέντρωση των δεδομένων και στη συνέχεια την κατανομή των ασυνόδευτων ανήλικων στις υπάρχουσες δομές ανά τη χώρα. Από αυτά μόνο τα 1.066 βρίσκονται σε κατάλληλες δομές μακροχρόνιας φιλοξενίας. Περίπου 730 παιδιά διαμένουν σε θέσεις προσωρινής φιλοξενίας σε ξενοδοχεία και ασφαλείς ζώνες (συγκεκριμένες περιφραγμένες περιοχές εντός των Κέντρων Υποδοχής και Ταυτοποίησης - ΚΥΤ) στα νησιά, όπου βέβαια δεν υπάρχει το πλαίσιο παιδικής προστασίας που έχουν ανάγκη.
Συνολικά 250 παιδιά παραμένουν σε αστυνομικά τμήματα υπό την «προστασία» των αστυνομικών, που πολλές φορές φτάνουν σε απόγνωση μην ξέροντας πώς να διαχειριστούν τις ακραίες καταστάσεις που αντιμετωπίζουν. Υπολογίζεται ότι 134 ασυνόδευτα παιδιά βρίσκονται διασπαρμένα σε ανοιχτές δομές φιλοξενίας και περίπου 1.100 παιδιά διαμένουν στο πουθενά, καθώς δεν είναι εύκολο να εντοπιστούν, ή βρίσκονται στον δρόμο … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΛΑΔΑ, 16.09.2019 : 22:25).
Υπάρχουν βέβαια αναπάντητα ερωτήματα για το πώς δημιουργείται το πρόβλημα και πως διακινούντα μικρά παιδιά από τις μακρινές χώρες τους, στον παράδεισο που λέγεται Ελλάς.
Ασφαλώς οι πολιτικές της 4-5 ετίας ΣΥΡΙΖΑ και οι αποφάσεις των θρυλικών στελεχών του όχι μόνον συνέβαλλαν στη γιγάντωση του προβλήματος και τη διατήρησή του, αλλά ίσως και να το δημιούργησαν. Ασφαλώς με εγκληματική επιπολαιότητα, ανικανότητα, άγνοια κινδύνου για όλους και ιδίως για τα παιδιά , έλλειψη γνώσεων και λογικά κάποιο ίδιον όφελος της μιας ή της άλλης μορφής. Και εγκατέλειψαν φαίνεται τα περισσότερα από αυτά τα πλάσματα που μπήκαν στη χώρα στη τύχη τους, χρόνια τώρα.
Τα περιλαμβανόμενα στο άρθρο είναι σοκαριστικά. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Αυτό που πρέπει να γίνει τώρα είναι να λυθεί άμεσα και άπαξ και δια παντός το πρόβλημα των παιδιών αυτών.
Και εμείς οι νοικοκυραίοι τι κάνουμε; Οι δυνατότητες μας περιορισμένες. Ακόμα και αν θέλουμε να συμβάλλουμε, η έλλειψη πληροφόρησης, η παντελής έλλειψη αξιοπιστίας αρμοδίων, φορέων και δομών, η ανυπαρξία του πολυπληθούς και ανίκανου τομέα της Πρόνοιας, δημιουργούν συνθήκες απροθυμίας συμβολής, ιδιαίτερα και λόγω απουσίας εχέγγυων, ίσως ίσως οικονομικής ενίσχυσης.
Ελπίζουμε να υπάρχουν αρμόδιοι οικογενειάρχες που αγαπούν τα παιδιά’ και να θελήσουν να βρουν λύσεις (θα μείνει βέβαια η απορία γιατί άραγε δεν το έκαναν μέχρι σήμερα;) τώρα που η επάρατ9οςδικαυβένρηση ΣΥΡΙΖΑ καθεύδει εις τα αγκάλας της αντιπολίτευσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου