Στα Ελληνικά ΑΕΙ προβλέπεται δυνατότητα προαγωγής των
ακαδημαϊκών μελών τους ανά τριετία.
Και ο καιρός περνά.
Αποτέλεσμα είναι ότι όλα τα μέλη του διδακτικού προσωπικού να έχουν κάνει χρήση των δυνατοτήτων που παρέχει ο νόμος και να έχουν ζητήσει προαγωγή.
Έτσι φθάσαμε στην κατάσταση όπου η πλειοψηφία του προσωπικού να είναι πλέον αναπληρωτές και καθηγητές πρώτης βαθμίδας. Και λίαν προσεχώς μόνον καθηγητών πρώτης βαθμίδας!
Οποία καινοτομία. Μοναδική σε αυτόν τον πλανήτη. Και όλα αυτά γιατί κατά την άποψή μας δεν υπάρχει αποδέσμευση της μισθολογικής εξέλιξης από την ακαδημαϊκή.
Τα πανεπιστήμια πρέπει να έχουν συγκριμένο αριθμό θέσεων κάθε βαθμίδας, ανάλογα με τον αριθμό των εκπαιδευόμενων φοιτητών, Χωρίς να σημαίνει ότι δεν είναι δυνατόν να δημιουργηθούν εκπαιδευτικά προγράμματα σε νέους τομείς και επιστημονικά πεδία, αλλά όχι στη βάση πολιτικών αποφάσεων. Σε κάθε βαθμίδα θα πρέπει να υπάρχει μισθολογική εξέλιξη ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας και τα βάρη λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων. Μονιμότητα (αν και αυτή δέχεται κριτική) θα φορά μόνον την πρώτη βαθμίδα. Στις άλλες θα υπάρχει η δυνατότητα συμβάσεων αορίστου χρόνου μετά από 2 τριετίες ευδοκίμου υπηρεσίας. Και φυσικά όλα τα μέλη του διδακτικού προσωπικού θα πρέπει να είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
Θα είναι εξαιρετικά χρήσιμο για τη χώρα και τους νέους που επιθυμούν και είναι ικανοί να παρακολουθήσουν πανεπιστημιακές σπουδές, να διεξαχθεί σοβαρός και εποικοδομητικός δημόσιος διάλογος με μεγάλη συμμετοχή.
Και ο καιρός περνά.
Αποτέλεσμα είναι ότι όλα τα μέλη του διδακτικού προσωπικού να έχουν κάνει χρήση των δυνατοτήτων που παρέχει ο νόμος και να έχουν ζητήσει προαγωγή.
Έτσι φθάσαμε στην κατάσταση όπου η πλειοψηφία του προσωπικού να είναι πλέον αναπληρωτές και καθηγητές πρώτης βαθμίδας. Και λίαν προσεχώς μόνον καθηγητών πρώτης βαθμίδας!
Οποία καινοτομία. Μοναδική σε αυτόν τον πλανήτη. Και όλα αυτά γιατί κατά την άποψή μας δεν υπάρχει αποδέσμευση της μισθολογικής εξέλιξης από την ακαδημαϊκή.
Τα πανεπιστήμια πρέπει να έχουν συγκριμένο αριθμό θέσεων κάθε βαθμίδας, ανάλογα με τον αριθμό των εκπαιδευόμενων φοιτητών, Χωρίς να σημαίνει ότι δεν είναι δυνατόν να δημιουργηθούν εκπαιδευτικά προγράμματα σε νέους τομείς και επιστημονικά πεδία, αλλά όχι στη βάση πολιτικών αποφάσεων. Σε κάθε βαθμίδα θα πρέπει να υπάρχει μισθολογική εξέλιξη ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας και τα βάρη λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων. Μονιμότητα (αν και αυτή δέχεται κριτική) θα φορά μόνον την πρώτη βαθμίδα. Στις άλλες θα υπάρχει η δυνατότητα συμβάσεων αορίστου χρόνου μετά από 2 τριετίες ευδοκίμου υπηρεσίας. Και φυσικά όλα τα μέλη του διδακτικού προσωπικού θα πρέπει να είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
Θα είναι εξαιρετικά χρήσιμο για τη χώρα και τους νέους που επιθυμούν και είναι ικανοί να παρακολουθήσουν πανεπιστημιακές σπουδές, να διεξαχθεί σοβαρός και εποικοδομητικός δημόσιος διάλογος με μεγάλη συμμετοχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου