Με αφορμή δυο άρθρα με ειδήσεις σχετικά με τα Ελληνικά πανεπιστήμια …

Σχολές Πληροφορικής: Επτά χρόνια για πτυχίο – Πανεπιστημιακοί μιλούν στην «Κ».

Η αργή αποφοίτηση δημιουργεί προβλήματα τόσο στους νέους που καθυστερούν τις σπουδές τους όσο και στο κράτος, αλλά και στα ΑΕΙ που χάνουν την ανταγωνιστικότητά τους (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ UPD: 09:52, 02.11.2021 • 09:48). 

ΑΓΓΕΛΟΣ ΧΑΝΙΩΤΗΣ* Η Χότζας και η ελληνική εκπαίδευση.

Αντέχει η χώρα επτά Τμήματα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, όταν δεν υπάρχει η ειδικότητα του καθηγητή Ιστορίας στη μέση εκπαίδευση και την τελευταία 20ετία έχει γίνει μόνο ένας διαγωνισμός για τη στελέχωση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας; (ΑΠΕ-ΜΠΕ) (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΑΠΟΨΕΙΣ, 31.10.2021 • 20:56).

Και  τα δύο άρθρα περιγράφουν μια επιεικώς απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στα Ελληνικά ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

 

Τηλεγραφικά η κατάσταση μπορεί να διατυπωθεί ως εξής: Τα ΑΕΙ λειτουργούν με αυτόματο πιλότο.

 

Πρυτανικές αρχές, σχολές, τμήματα και επιστημονικό προσωπικό φαίνεται να είναι εθισμένα στη καθημερινότητα και δεν παρακολουθούν αυτά που συμβαίνουν εντός των ιδρυμάτων. Δεν αξιολογούν καταστάσεις, μονάδες, διεργασίες, διαδικασίες και προσωπικό και το ίδρυμα πορεύεται έτσι χωρίς σχέδια και εξειδικευμένους στόχους.

 

Όλοι είναι προφανώς ικανοποιημένοι και δε βρίσκουν λόγους να μελετήσουν τι συμβαίνει εντός του ιδρύματος, τι συμβαίνει στον παγκόσμιο στίβο, πως εξελίσσεται η χώρα και ποιες είναι οι ανάγκες της σε επιστημονικό προσωπικό και στελέχη και αν οι απόφοιτοι εξασφαλίζουν εργασία και είναι ικανοί, ενθουσιώδεις και διαθέτουν τις απαραίτητες γνώσεις, προκειμένου να παρέχουν τις υπηρεσίες που αιτιούνται από αυτούς.

 

Και δεν είναι μόνον οι γνώσεις που πρέπει να συνοδεύουν ένα σύγχρονο εργαζόμενο. Είναι και τα κοινωνικά προσόντα που πρέπει να διαθέτει επί πλέον. Στη βιβλιογραφία αναφέρονται όλα τα επί πλέον προσόντα που πρέπει να διαθέτουν σήμερα οι απόφοιτοι για να διανύσουν επιτυχώς και να έχουν μια αξιοπρεπή, αποδοτική και ευχάριστη επαγγελματική διαδρομή.

 

Η κατάσταση που διαμορφώθηκε διεθνώς τα προηγούμενα 20 σχεδόν χρόνια υποδεικνύει ότι οι γνώσεις που αποκτά κανείς με τις πανεπιστημιακές σπουδές πολύ γρήγορα απαξιώνονται και ο εργαζόμενος πρέπει να βρίσκεται σε διαρκή προσπάθεια εμπλουτισμού των γνώσεών του, απόκτησης νέων δεξιοτήτων και ίσως και το δυσκολότερο, ότι πρέπει σχεδόν κάθε 10 χρόνια να αναζητά νέο πεδίο δραστηριότητας (ΣΣ: Το τελευταίο είναι ένας εμπειρικός κανόνας που αποτελεί και το επιστέγασμα της δικής μας επιστημονικής και επαγγελματικής διαδρομής).

 

Ελπίζουμε η κατάσταση να αλλάξει τάχιστα, αν και δε βλέπουμε κινητικότητα στις πολλές δημόσιες αρχές και τις διοικήσεις των υποτίθεται ανεξαρτήτων ανωτάτων ιδρυμάτων της χώρας.

 

ΥΓ: Σχετική είναι και η ανάρτηση

Κυριακή, 5 Ιουλίου 2020

Στην Ελλάδα δε γνωρίζουμε τι είναι κρίσιμη μάζα …