Ποιος Παναθηναϊκός, ποιος Ολυμπιακός, ποια ΑΕΚ …

Διαβάζουμε στην έγκυρη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 9^ης Απριλίου 2023:

Μεθυσμένη πράσινη πολιτεία

Επειτα από τα αποτελέσματα της προηγούμενης αγωνιστικής των πλέι οφ οι διεκδικητές του τίτλου είχαν περιοριστεί στους τρεις και μάλλον μετά από αυτά της 4ης, έμειναν δύο: ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ. 

Και παρακάτω για τις συνθέσεις των ομάδων: 

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ (Ιβάν Γιοβάνοβιτς): Μπρινιόλι, Σάντσες, Σένκεφελντ, Σάρλια (15΄λ.τρ. Μάγκνουσον), Χουάνκαρ, Πέρεθ, Κουρμπέλης (70΄ Μαντσίνι), Τσέριν (85΄ Κλεϊνχέισλερ), Μπερνάρ (84΄ Τσόκαϊ), Παλάσιος, Σπόραρ (69΄ Ιωαννίδης).

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (Ζοζέ Ανιγκό): Πασχαλάκης, Μπα, Παπασταθόπουλος, Ροντινέι, Ρέαμπτσουκ, Εμβιλά, Χουάνγκ, Φορτούνης (81΄ Βρουσαϊ), Μασούρας (69΄ Βαλμπουενά), Χάμες Ροντρίγκες (46΄ Μπιελ), Ελ Αραμπί (46΄ Μπακαμπού).

ΑΕΚ (Ματίας Αλμέιδα): Αθανασιάδης, Ρότα, Βίντα, Τζαβέλλας, Χατζισαφί (90+6′ Μοχαμαντί), Σιμάνσκι, Ελίασον (60΄ Φερνάντες), Γιόνσον (76΄ Μάνταλος), Γκατσίνοβιτς (60΄ Πινέδα), Αραούχο (60΄ Τσούμπερ), Γκαρσία.

Σχεδόν κανένας Έλληνας παίχτης και κανένας προπονητής. Τα ίδια βέβαια συμβαίνουν σε όλες τις ομάδες τουλάχιστον της πρώτης κατηγορίας. 

Αλλά εμείς ξοδεύουμε προσφάτως τεράστια ποσά για τον επιχειρηματία κ. Αλαφούζο για να του φτιάξουμε γήπεδο όπως κάναμε και για άλλους. Δουλειές σε κανένα Έλληνα δε δίνουμε. 

Προφανώς οι αποφάσεις παίρνονται γιατί κάποιοι έχουν βρει το Ελ Ντοράτο και εισπράττουν χρυσό και λίβανο. Εύκολη δουλειά. Ξεκινάει από υψηλής ευφυίας εγκέφαλο, περνάει στη διοίκηση, αποφασίζεται στο υπουργικό συμβούλιο, φτάνει στη Βουλή, και εκτελείται ανάλογα με την περίσταση από δημάρχους και άλλους κατάλληλους. 

Αλλά δουλειά σε Έλληνες δε δίνει κανένας. Μόνον εισπράξεις έχει το μενού και εξασφάλιση ψήφων εξαπατημένων αγνών φιλάθλων που νομίζουν ότι οι ομάδες είναι ελληνικές και έχουν ιστορία. Αμ δε. Η διαπλοκή κανονίζει το παρόν και το μέλλον και υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι να εκτελούν. 

Ντροπή. Ντροπή, Ντροπή. 

ΥΓ: Ως πιτσιρικάδες βλέπαμε τους αγώνες της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια το τελευταίο τέταρτο του αγώνα. Άνοιγαν οι πόρτες. Στο ίδιο γήπεδο κάναμε και τις γυμναστικές επιδείξεις του Γυμνασίου Νέας Φιλαδελφείας. Οικείος χώρος. Ως να ήταν δικός μας. Παλιά χρόνια, άλλες εποχές. Κυριαρχούσε το συναίσθημα και η ονειροπόληση. Και έτσι μεγαλώσαμε