Σε έναν κόσμο ταχείας τεχνολογικής εξέλιξης και αυξανόμενης ανάγκης για νέα τεχνογνωσία, ανταγωνιστική στη διεθνή οικονομία, η Ελλάδα περιορίζεται εδώ και καιρό από το πανεπιστημιακό της σύστημα. Επί χρόνια, αποτελεί δoμική αδυναμία της οικονομίας. Την ίδια στιγμή, χιλιάδες φοιτητές εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους, φεύγοντας στο εξωτερικό για σπουδές και έρευνα, ώστε να εκπληρώσουν τις φιλοδοξίες τους. Ετσι, δημιουργήθηκε ένας κοινωνικός διχασμός: όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα, φεύγουν. Ωστόσο, η πίεση για αλλαγή έχει αυξηθεί την τελευταία δεκαετία. Πράγματι, ο νέος νόμος που ανακοίνωσε ο κ. Μητσοτάκης αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός. Ωστόσο, θα πρέπει να γίνουν και άλλα βήματα… (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 15.01.2024 • 07:37).
Ήρθε πράγματι η ώρα όπως επιχειρηματολογεί λογικά ο καθηγητής
κ. Κέβιν Φέδερστοουν στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ;
Το πρόβλημα είναι ότι οι παθογένειες των ελληνικών
πανεπιστήμιων είναι παρά πολλές, έχουν εγκαθιδρυθεί εδώ και χρόνια και είναι
πλέον μέρος της ύφανσης των. Μπορεί να τις αλλάξει κανείς;
Επί πλέον το καθηγητικό κατεστημένο παραμένει σιωπηλό στις
προτεινόμενες εξελίξεις λες και το πρόβλημα δημιουργίας μη κρατικών/ιδιωτικών
ιδρυμάτων/επιχειρήσεων πανεπιστημιακού επιπέδου δεν τους αφορά. Μήπως είναι βέβαιοι
ότι δεν θα υλοποιηθεί σε εύλογο τουλάχιστον χρονικό ορίζοντα; Και άρα γιατί να
χαλάσουν τη ζαχαρένια τους και να ασχοληθούν με ένα θέμα που δε βάζει σε
κίνδυνο τα συμφέροντά τους και τις εξαιρετικές προοπτικές τους για άνετη ζωή με
εισοδήματα πολύ μεγαλύτερα από αυτά που προβλέπει ο Νόμος για τις
πανεπιστημιακές κατηγορίες απασχόλησης (ο νοών νοείτω…)ς
Επί 40 σχεδόν χρόνια που υπηρετήσαμε το ελληνικό
πανεπιστήμιο δε διακρίναμε φιλοδοξίες αναβάθμισης, πρωτοπορίας, αριστείας και
άλλα σχετικά, παρά μόνον στασιμότητα, ίντριγκες, απόλυτη εξουσία του καθηγητικού
κατεστημένου σε όλες τις δραστηριότητες των πανεπιστημίων, εξαγωγή του μοντέλου
των Αθηνών στα περιφερειακά πανεπιστήμια – με εξαίρεση το πανεπιστήμιο στο
Ηράκλειο Κρήτης – και γενικώς δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, αποποίηση ευθυνών
και έντονο εναγκαλισμό με το πολιτικό σύστημα.
Λέτε τώρα εν όψει των νέων προτάσεων και εξελίξεων να αρθούν
στο ύψος των περιστάσεων και να ανανήψουν; Αμφιβάλλουμε. ‘Άλλωστε
«έστι δε έξις δευτέρα φύσις»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου