Δεν περνά ημέρα που να μην υπάρχουν πρόσωπα, φορείς, οργανώσεις, συνδικαλιστές, οργανωμένες ομάδες, πολιτικοί αντίπαλοι και κάθε είδους πονεμένοι (ανεξάρτητα αν κάποιοι διαθέτουν σοβαρά επιχειρήματα) που να μην απλώνουν το χέρι στους εκάστοτε κυβερνώντες, απαιτώντας χρήματα ή περισσότερα χρήματα από αυτά που ήδη εισπράττουν. Μπορεί να αφορούν και ρυθμίσεις που στόχο έχουν αναβαθμίσεις εκτός πλαισίων και εν τέλει λιγότερη ή ευκολότερη εργασία και εκπλήρωση το ονείρου κάθε εργαζόμενου τη μονιμότητα. Όλες όμως οι απαιτήσεις έχουν οικονομικό αντίκρισμα που πρέπει να γίνεται γνωστό.
Συχνή κατάληξη, αμέσως ακόμα και πριν οποιαδήποτε αντίδραση κυβέρνησης οι πλέον απαιτητικοί, προκλητικοί, όσοι σπρώχνονται από κόμματα και ιδεολογίες και όσοι είναι σίγουροι για τη δύναμή τους έναντι όλων, κατεβαίνουν σε απεργίες. Όλα πράγματα γνωστά, προφανή, εν πολλοίς απόλυτα κατανοητά, συνήθως μη θεμιτά, τα οποία επαναλαμβάνονται ατέρμονα.
Εγώ αν ήμουν σε κυβέρνηση θα έλεγα και θα ζητούσα τα εξής: «Μπορούμε άμεσα να συμφωνήσουμε με τα αιτήματά τα σας όπως τα προβάλλετε και τα απαιτείτε. Καταθέστε όμως γραπτώς ποια είναι ακριβώς τα αιτήματά σας, ποιους και πόσους αφορούν, ποια είναι η πρόσθετη και η τελική δαπάνη ανά άτομο (ή δηλώστε ότι δεν τις γνωρίζετε) και δεσμευτείτε για εκείνα που θα προσφέρετε και θα αναλύονται λεπτομερώς, στο κράτος και στη χώρα αν ικανοποιηθούν».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου