Αμερικανικές αγωνίες (και αμηχανίες) για την Τουρκία …

 Την περασμένη εβδομάδα επισκεπτόμενος την Ουάσιγκτον είχα τη δυνατότητα να διαπιστώσω το σχετικά –με όσα υποθέτουμε– περιορισμένο ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τα ελληνοτουρκικά. Η μεγάλη προτεραιότητα των Αμερικανών είναι η ανάσχεση της Κίνας και η ήττα της Ρωσίας στην Ουκρανία. Διέγνωσα επίσης έλλειμμα στρατηγικής για το πώς θα μπορούσε να εξομαλυνθεί συνολικά η κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο και μια απροθυμία εμπλοκής στη διευθέτηση των διαφορών που χωρίζουν τα κράτη της περιοχής.

 Φωτ. αρχείου: Reuters

Ενδεχομένως αυτή να είναι περιστασιακή και να δούμε την Ουάσιγκτον να επανέρχεται μετά το πέρας των εκλογών σε Ελλάδα και Τουρκία με συγκεκριμένη ατζέντα και πρόθεση αποκατάστασης της τάξης σε μια περιοχή, της οποίας εσχάτως η σημασία έχει αναβαθμιστεί λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και της συνακόλουθης ανάγκης να εξασφαλιστούν εναλλακτικές πηγές τροφοδοσίας έναντι της Ρωσίας … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ, 13.03.2023 • 07:30).

Βρήκαμε το άρθρο του κ. Φίλη με τίτλο «Αμερικανικές αγωνίες (και αμηχανίες) για την Τουρκία» ενδιαφέρον αλλά και μάλλον απογοητευτικό. Άλλα θα θέλαμε να ακούσουμε και  να διαβάσουμε. 

Ενδιαφέρουσα είναι και η πρότασή του, αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Δυστυχώς.

Το πολιτικό σύστημα και όχι μόνον η κυβέρνηση θέλουν να βγάλουν ό ένας τα μάτια του άλλου, με αποκλειστικό σκοπό να επικρατήσουν στις επερχόμενες εκλογές και να εξασφαλίσουν τη κουτάλα, με όλα τα προνόμια και τις δικλείδες ασφαλείας για μια 4-ετια και ίσως εφόρου ζωής. Για να άρχουν χωρίς ευθύνες, λογοδοσία και συνέπειες στη «δικτατορία της Δημοκρατίας©». Έχει άραγε κανείς στη κυβέρνηση καθαρό μυαλό και ενδιαφέρον να διαχειριστεί επωφελώς και με επάρκεια για τη χώρα τα ζέοντα προβλήματά της;

Αμφιβάλλουμε. Ίσως μετά από εβδομάδες ή μήνες. Ίσως ποτέ.