Αθήνα πως κατάντησες ή σε κατάντησαν …

Αθήνα, η «κοιμωμένη» πρωτεύουσα
Το άρθρο του κ. ΝΙΚΟΥ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΥ στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 12ης Μαρτίου 2016, περιγράφει μια θλιβερή πραγματικότητα και παραθέτει απόψεις για τα αίτια και κάποιες λύσεις.  

Η λεωφόρος Πανεπιστημίου από το ύψος της Κριεζώτου (δεξιά). Η καρδιά του αθηναϊκού κέντρου εμφανίζει συμπτώματα παρακμής τα οποία υπογραμμίζουν οι λιγοστές εξαιρέσεις

« … Η αρχιτεκτονική ακινησία της Αθήνας σφραγίζει την εποχή της κρίσης. Ισως για πρώτη φορά μετά τη δεκαετία του 1940, η πρωτεύουσα αφήνει τον κτιριακό ιστό της να παρακμάζει χωρίς να δημιουργεί συνθήκες συντήρησης, ανανέωσης και πρότασης για το μέλλον. Με όλα τα θετικά και τα αρνητικά, οι μεταπολεμικές δεκαετίες ανανέωναν διαρκώς τον αρχιτεκτονικό ιστό, άνοιγαν θέσεις εργασίας, αιμοδοτούσαν το λιανικό εμπόριο και τους προμηθευτές, και κρατούσαν την πόλη σε μία ορισμένη «θερμοκρασία». Σήμερα, η Αθήνα έχει παγώσει σε μία εικόνα που δημιουργεί αρνητικά αισθήματα …».

Η κατάσταση είναι  απογοητευτική και δεν φαίνονται προοπτικές αλλαγών.

Η Αθήνα κατ΄ αρχάς δεν έχει ηγεσία. Διοικείται από επήλυδες και κομματάνθρωπους που έχουν πολιτικές φιλοδοξίες αλλά όχι κοινωνικά και προοδευτικά οράματα. Και κρίνοντας από  τα έργα και τις ημέρες της νυν και των παλιότερων ηγεσιών, καμιά διάθεση σκληρής εργασίας και προσπάθειας πειθούς προς τους πολίτες για να συμμετάσχουν και στον προβληματισμό και στις απαραίτητες παρεμβάσεις-έργα.

Η Αθήνα εμφανίζεται ως παρηκμασμένη κυρία, φτιασιδωμένη και προς το τέλος του βίου της. Θλιβερή και ανίκανη να εμπνεύσει και να δημιουργήσει. Αλλά και προδομένη από όλους.

Η διαμαντόπετρα στη Γης το δακτυλίδι έχασε τη λάμψη της. Θα τη ξαναβρεί άραγε;

ΥΓ: Στο Ημερολόγιο έχουμε γράψει επανειλημμένως για την Αθήνα και έχουμε κάνει αρκετές προτάσεις, με ποιο σημαντική ίσως τη δημιουργία του «Ασκληπιείου Πάρκου Αθηνών».. Ποτέ δεν είχαμε τη τύχη να συνομιλήσουμε με τους ηγεμόνες. Περιφρονούν πολίτες και ιδέες.