Μεγάλα ελληνικά δημόσια νοσοκομεία και soft πολιτικές …

Τα μεγάλα ελληνικά δημόσια νοσοκομεία, που δεν ξεπερνούν τα είκοσι, φέρουν το βάρος του 90% της δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας υγείας και σημαντικού μέρους της πρωτοβάθμιας μέσω των τμημάτων των επειγόντων περιστατικών. Τα τμήματα των νοσοκομείων αυτών οφείλουν να αποδίδουν τουλάχιστον τον μέσο όρο των αντίστοιχων τμημάτων της Δυτικής Ευρώπης και της Μεγάλης Βρετανίας. Αυτή τη στιγμή είναι απόλυτα αναγκαίο να στηριχθούν τα συγκεκριμένα νοσοκομεία, τα οποία αποτελούν τη σπονδυλική στήλη του συστήματος υγείας της χώρας μας … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, 05.01.2020 : 20:59).

Βρέθηκε επί τέλους ένας άνθρωπος (μεταξύ των ολίγων διαττόντων που εμφανίζονται αραιά και που στο στερέωμα της υπέρλαμπρης Ελληνικής Δημοκρατίας), που εντόπισε τα προβλήματα και προτείνει ουσιαστικές λύσεις.

Οι θέσεις είναι σοβαρές και αξιοπρόσεκτες. Από την άλλη είναι εντελώς λυπηρό ότι οι κυβερνώντες δε βλέπουν τίποτε από αυτά. Παραμένουν στο χαβά ΣΥΡΙΖΑ και των προηγηθέντων. Δέσμιοι των χουντοσυνδικαλιστάδων.

Θα θέλαμε να είχε επισημάνει και ο κ. Πασπάτης το πρόβλημα της αυτονόμησης των πάντων εντός του ΕΣΥ (βλέπετε τη δική μας άποψη, μεταξύ άλλων στο https://simpleandclear.blogspot.com/2018/01/k.html ). αλλά δεν το έπραξε. Ίσως και να μην το εντόπισε.

Ελπίζουμε ότι έφθασε η ώρα τομών και στο ΕΣΥ αν και η παρουσία του υπουργού κ. Βασίλη Κικίλια στο εξαιρετικά σημιτικό αυτό πόστο δεν επιτρέπει αισιοδοξία.