Ανυπόκριτος θαυμασμός και απορία …

Είμαστε από τους τυχερούς που διαθέτουμε κήπο και ασχολούμαστε με αυτόν.

Κάθε Άνοιξη ο κήπος πλημμυρίζει σχεδόν με ένα αγριόχορτο που βρίσκεται παντού και φυτρώνει όπου βάλει ο νους του ανθρώπου. Έχουμε παρατηρήσει ότι προτιμά σημεία που υπάρχουν πέτρες, ίσως γιατί εκεί σχηματίζονται θύλακες υγρασίας και το ταπεινό αυτό φυτό επωφελείται..

Είναι η αγριάδα. Έχει διάφορες μορφές, συνήθως είναι καταπράσινη καλοκαιριάτικα, είναι πάντοτε ανθεκτική στην ξηρασία και στην καταπόνηση, ενώ άλλες ποικιλίες ξεραίνονται αφού έχουν καρποφορήσει. Αν το κόψεις ξαναφυτρωνει, ακόμα και αν το ξεριζώσεις. Δεν είναι σπάνιο να επανεμφανιστεί, ίσως γιατί μένουν υπολείμματα του ριζικού του και το φυτό επανέρχεται.

Η αγριάδα είναι  παραδοσιακά γνωστή για την ανακούφιση ατόμων που έχουν κωλικούς και διευκολύνει να «κατέβουν» και να αποβληθούν πέτρες του ουροποιητικού συστήματος.

Μας προξενεί ευλόγως μεγάλη εντύπωση ότι κανένα πανεπιστήμιο στην Ελλάδα ή ερευνητικό κέντρο από τα πολλά που διαθέτουμε δεν έχει ασχοληθεί με τις ιδιότητες των φυτών αυτών και δεν έχουν αποκωδικοποιηθεί τα γενετικά χαρακτηριστικά τους.

Είμαστε σίγουροι ότι τα εν λόγω φυτά διαθέτουν εξαιρετικά χαρακτηριστικά που μπορεί να είναι χρήσιμα και για τη σύνθεση νεών φυτών, διασταυρώσεις, ακόμα και ενδυνάμωση ειδικών χαρακτηριστικών που ίσως αποδειχθούν  χρήσιμα σε εφαρμογές οικονομικού ενδιαφέροντος.