Ξεκινήσαμε από την Αθήνα.
Μπαίνεις στον ελληνικών προδιαγραφών αυτοκινητόδρομο και φθάνεις
στο κόμβο εξόδου προς Καλάβρυτα, αφού έχεις σταματήσει και πληρώσει 4 φορές
διόδια. Μια εξαιρετικά πρωτότυπη καινοτομία.
Στο κόμβο αμέσως μετά την έξοδο από τα διόδια πρέπει να μαντέψεις
την κατεύθυνση, γιατί δεν υπάρχει πινακίδα που να καθοδηγεί.
Ο δρόμος μέχρι τα Καλάβρυτα φιδωτός, δύσκολος, μεταβλητής ποιότητας
και πλάτους, πράγμα που λέει ότι μόνον μπαλώματα και επισκευή κατεστραμμένου οδοστρώματος
δικαιολογούν την παρέμβαση των εντεταλμένων οργάνων. Αν ο δρόμος έχει χιόνια
και ακόμα χειρότερο πάγο, τότε οδηγείς κάνοντας το σταυρό σου και ίσως το άναμμα
κεριού στο Μέγα Σπήλαιο να καθίσταται αναγκαίο.
Μπαίνοντας στην πόλη αναρωτιέσαι τι είναι ο μεγάλο και εκ
του μακρόθεν μάλλον επιβλητικό κτήριο. Σύντομα μαθαίνεις ότι είναι το Δικαστικό
Μέγαρο Καλαβρύτων. Εμφανή τα σημάδια των κακοτεχνιών και της εγκατάλειψης και πλήρους
απουσίας φροντίδας. Το κατασκεύασε η περίφημη ΘΕΜΙΣ Κατασκευαστική. Επίτευγμα
και λογικά πεταμένα λεφτά.
Η πόλις δεν έχει χαρακτήρα και σου δίνει την εντύπωση μη νοικοκυρεμένης
πόλεως. Οι κάτοικοι πάρα το τουριστικό ρεύμα και την μεγάλη προσέλευση επισκεπτών
μάλλον αδιαφορούν για την εμφάνιση της και τη λειτουργικότητά της. Άχρωμη έως μουντή,
περιορισμένη αισθητική και αδυναμία μεταμόρφωσης της πόλεως ώστε να αποκτήσει
χαρακτηριστικά δυναμικής, αισθητικά μοναδικής παρουσίας και αίσθηση κίνησης
προς το μέλλον με σχέδιο, λογική και χαρακτήρα.
Εμφανής η απουσία οποιασδήποτε οικονομικής παραγωγικής
σύγχρονης δραστηριότητας και εικόνας δραστήριας κοινωνίας που εργάζεται για τα
παιδιά της και τους πολίτες της.
Χαρακτηριστική η ραθυμία των δημοτικών υπαλλήλων, όσων
είδαμε να μαζεύουν τα πεσμένα από τα δένδρα φύλλα. Μάλλον κάθονται παρά
εργάζονται, αν και τους βλέπουν όλοι.
Υπάρχει ένας κεντρικός πεζόδρομος σχετικά καλής ποιότητας,
με συγκεντρωμένες όλες τις δραστηριότητες της τοπικής αγοράς. Όλοι οι άλλοι
δρόμοι είναι με μπαλώματα επεμβάσεων και δίνουν την εικόνα προχειρότητας και
αδιαφορίας.
Δυστυχώς λίγοι κάτοικοι έχουν υιοθετήσει την ιδέα να
φυτεύουν έλατα στην αυλή τους. Αυτά που υπάρχουν είναι υγιέστατα και πανέμορφα.
Θα έπρεπε όλοι να φυτεύουν ένα ή περισσότερα έλατα . Με πρώτη τη δημοτική αρχή.
Η πόλις διαθέτει ένα ανακαινισμένο συμπαθητικό σιδηροδρομικό
σταθμό, διασωθέν κατάλοιπο άλλων εποχών. Θα έπρεπε να έχει ζωή και να
προσελκύει επισκέπτες και δραστηριότητες
των κατοίκων. Μοιάζει παγωμένος και τελείως άσημος. Χωρίς φροντίδα και προσοχή από την πόλη και τους κατοίκους της
Μείναμε για 3 νύχτες σε ένα μικρό ξενοδοχείο που εντοπίσαμε
από τον Παγκόσμιο Ιστό. Εξαιρετικό και απρόσμενα καλής ποιότητας και αισθητικής.
Θα έπρεπε να είναι πρότυπο για πολύ μεγάλο αριθμό ξενοδοχειακών μονάδων σε
μικρές πόλεις και χωριά της Ελλάδος.
Το κάπνισμα καθεστώς στα εστιατόρια. Και καλά οι μεγάλοι.
Αλλά όταν βλέπουμε γονείς να αδιαφορούν για τα μικρά τους παιδιά, τότε
δικαιούσαι να αμφιβάλλει για την ισορροπία τους (η παρατήρηση / σχόλιο δεν
αφορά μόνον τα Καλάβρυτα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου