Σοβαρά τώρα, πώς θα ζήσεις αν δεν είσαι παράνομος; …

Τις προάλλες μιλούσα τηλεφωνικά με αξιόλογη επίκουρη καθηγήτρια. Γνώριζα ότι ζει μόνιμα στην Αθήνα και επισκέπτεται περιφερειακό πανεπιστήμιο όπου διδάσκει. Την εκτιμώ πολύ. Αιφνιδιάστηκα λοιπόν όταν μου δήλωσε ότι αμείβεται ως πλήρους απασχόλησης.

 

Ελλάς το μεγαλείο σου βασίλεμα δεν έχει … 

Πρέπει να κατοικείς όπου βρίσκεται το πανεπιστήμιο, είπα. Ανταπάντησε ότι παίρνει επιστημονικές άδειες που τη δικαιολογούν. Υπενθύμισα ότι επιστημονικές άδειες προορίζονται για συγκεκριμένο ερευνητικό σκοπό, όχι για να ζει αλλού 250-300 μέρες ετησίως. Είναι παράνομο, επέμεινα. Απάντησε ότι έχει συμφωνηθεί … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΛΑΔΑ, 03.12.2018 : 14:34). 

Εύγε στον καθηγητή και ιατρό κ Ιωαννίδη, του τολμά να περιγράψει με τα κατάλληλα χρώματα τις ακαδημαϊκές λοβιτούρες. Ναι των περισσοτέρων υπαλλήλων των πανεπιστημίων που ζητούν τα πάντα και προσφέρουν λίγα. Ίσως και τίποτε.

Το πρόβλημα είναι ότι όλοι τα ξέρουμε αλλά δεν αντιδρούμε.

Και πώς ναι αντιδράσει κανείς όταν το σύστημα που έχουν φτιάξει δεν θα συγκινηθεί με τίποτε και θα εξακολουθήσει να κάνει τα δικά του, ενώ όσοι το αντιστρατεύονται και όσοι έχουν ηθικούς φραγμούς, φιλότιμο και ακεραιότητα κινδυνεύουν πραγματικά και άμεσα..

Ο εθισμός είναι κακό πράγμα. Και  δίνονταν συνεχώς, αλλά σε μικρές δόσεις και έτσι εθίστηκαν όλοι. Ή σχεδόν όλοι.