Η πόλις δυστυχώς δεν αποπνέει καμία αύρα αυτών των ιστορικών εποχών και ο επισκέπτης ίσως και οι κάτοικοι, δεν αντιλαμβάνονται σε ποιο ιστορικό τόπο βρίσκονται … [ΣΣ: Μήπως ο δήμος πρέπει να αποταθεί σε κάποιο σκηνοθέτη προκειμένου να εξευρεθούν τρόποι;]
Στη σημερινή Πρέβεζα, μας έκαναν εντύπωση τα πολλά σχετικά παλαιού τύπου καφενεία, τα πάρα πολλά καταστήματα κάθε είδους εστίασης, ότι οι δρόμοι του κέντρου είναι στρωμένοι με κυβόλιθους αν και μάλλον όχι πρώτης ποιότητος (και άρα περιορισμένου χρόνου ζωής). Πολλοί επίσης δρόμοι στο κέντρο τη πόλεως είναι στενοί (προφανώς παλιά πόλη) και τα κατειλημμένοι όλοι σχεδόν από τραπεζάκια καταστημάτων εστίασης όπως και τα υποτυπώδη πεζοδρόμια. Υπάρχουν πάρα πολλά φαρμακεία.
Τα πολλά στενά δρομάκια που οδηγούν στο θαλάσσιο μέτωπο είναι στρωμένα με ακανόνιστες πλάκες. Η κίνηση επ΄ αυτών με αναπηρικές καρέκλες είναι πολύ δύσκολη (όπως και στους στρωμένους με κυβόλιθούς δρόμους). Προτείνεται να δημιουργηθούν δυο λωρίδες πλάτους 30 εκ. περίπου με ομαλή επιφάνεια επί των οποίων θα μπορούν να κινούνται οι αναπηρικές καρέκλες. Υπάρχει μια λωρίδα στρωμένη με τέτοιας ποιότητας υλικό, στο παραλιακό μέτωπο πλάτους ενός περίπου μέτρου, όπου η κίνηση είναι ευχερής.
Στην Πρέβεζα είδαμε μιας μοναδικής ποιότητος κατασκευής για τα ελληνικά δεδομένα ιδιωτικής Μαρίνας, με ελεγχόμενη στάθμευση και πρόσβαση. Εκτός αυτής η συνήθης ελληνική πραγματικότητα.
Η πόλις είναι γενικά καθαρή, αλλά η απουσία συντήρησης και μη αποκατάστασης φθορών είναι εμφανής παντού, όπως άλλωστε παντού ανά την Ελλάδα.
Είναι προφανής και ευχάριστη η προσπάθεια βελτίωσης της εμφάνισης των καταστημάτων του κέντρου, αν και λίγο παραπέρα επικρατεί η παλιά όψη της πόλεως.
Η πόλη γενικά είναι άσχημη και θα χαρακτηρίζαμε αρχιτεκτονικό αχταρμά αυτό που βλέπει ο επισκέπτης και προφανώς δε βλέπουν οι μόνιμοι κάτοικοί της.
Το θαλάσσιο μέτωπο ενδιαφέρον, αλλά τα νερά της θάλασσας είναι μαύρα, ωστόσο και με μεγάλο αριθμό από μικρά ψαράκια σχεδόν στην επιφάνεια. Ένας φύλακας στη Μαρίνα Πρέβεζας μας είπε ότι το χρώμα οφείλεται σε πλαγκτόν, αλλάζουν κάθε 15 ημέρες (ή εβδομάδα;) και τότε γίνονται διαυγή. Πάντος η εντύπωσή που αποκοιμίσαμε είναι ότι η θάλασσα στο λιμάνι είναι ρυπασμένη.
Μας έκανε εντύπωση ο πολύ μεγάλος αριθμός ιστιοπλοϊκών σκαφών που είναι ελλιμενισμένα στην Πρέβεζα, δείγμα σημαντικών οικονομικών δραστηριοτήτων.
Στη παραλία υπάρχει ένα εγκαταλελειμμένο στρατόπεδο. Όσους ρωτήσαμε κανείς δε γνωρίζει ποιο είναι το μέλλον του. Προς το παρόν δείχνει εγκατάλειψη και αδιαφορία. Αντίθετα γίνονται έργα αποκατάστασης οθωμανικών ιαματικών λουτρών. Ακόμα ένας ανεκμετάλλευτος πλούτος;
Το μουσείο τη Νικοπόλεως, που βρίσκεται σχεδόν εντός τη πόλεως μας έκανε εξαιρετική εντύπωση. Περιμέναμε να δούμε ουρές επισκεπτών, αλλά κάναμε λάθος. Είναι καινούργιο και πρέπει να προβληθεί με κάθε τρόπο. Ο αρχαιολογικός χώρος της Νικοπόλεως είναι πολύ μεγάλος και αξίζει την επίσκεψη των επισκεπτών , αλλά και των κατοίκων της περιοχής. Τα παλαιοχριστιανικά μάλλον ψηφιδωτά είναι εξαιρετικά. Και εκεί οι επισκέπτες ήταν ελάχιστοι αν και οι ημέρες ήταν γιορτινές.
Πράγματι ο κεντρικός δρόμος τέμνει τον αρχαιολογικό χώρο στα δυο και πρέπει να μετατοπιστεί. Η εύκολη λύση δεν είναι πάντοτε η καλλίτερη.
Η σήμανση επί του δρόμου δεν είναι καθόλου ικανοποιητική και δε διευκολύνει τους επισκέπτες. Φαίνεται ότι οι αρμόδιοι δε δίνουν σημασία και οι επισκέπτες ταλαιπωρούνται. Εμείς πάντως κάναμε αρκετά χιλιόμετρα πριν εντοπίσουμε αυτά που επιθυμούσαμε να επισκεφτούμε.
Στη είσοδο της πόλεως υπάρχει ένα εξαιρετικό παραθαλάσσιο πάρκο με πανύψηλους ευκάλυπτους, εντός του οποίου υπάρχει και φρούριο. Η εικόνα που δίνει ακόμα και την περίοδο των Χριστουγέννων είναι εγκατάλειψης και αδιαφορίας. Ίσως τα πράγματα να είναι καλλίτερα τους θερινούς μήνες. Ο δήμος πρέπει να βρει τρόπους αξιοποιήσεως του, και να κάνει έστω και κάποια δειλά βήματα, αλλά οι κάτοικοι φαίνεται να μην έχουν ενδιαφέρον να το διατηρούν ακμαίο και ευχάριστο, παρόλο που το καλοκαίρι είναι μάλλον ο προσφιλής τόπος θαλασσίων μπάνιων.
Μεσολόγγι …
Επιστρέφοντας στον προορισμό μας θελήσαμε μια σύντομη επίσκεψη, εποχούμενοι στο Μεσολόγγι. Το κέντρο (υποθέτουμε) της πόλεως κλασσικό με πολυκατοικίες, σε δρόμους στενούς με ασφυκτική παρουσία αυτοκινήτων σταθμευμένων και εν κινήσει, απουσία ενδεικτικών πινακίδων και πεζοδρόμια παρωδία ή για νάνους (Θυμήθηκα τα Ταξίδια του Γκιούλιβερ). Όπως κινηθήκαμε φθάσαμε στο παραλιακό/υγρό μέτωπο. Είναι εκτεταμένο, σχεδόν περιβάλλει την πόλη, αλλά είναι αφρόντιστο και αναξιοποίητο.
Μας έκανε εντύπωση η εγκατάσταση του κλειστού ξενοδοχείου Θεοξένεια, σε εξαιρετικό σημείο. Το κτήριο και ο περιβάλλων χώρος θα έπρεπε να είναι στολίδι για την πόλη και πόλος έλξης επισκεπτών. Κρίμα. Φύγαμε απογοητευμένοι. Θα προσπαθήσουμε να επανέλθουμε μήπως και ανακαλύψουμε κρυμμένους θησαυρούς. Λογικά θα πρέπει να υπάρχει μια έξυπνη εφαρμογή για κινητά τηλέφωνα με την οποία ο επισκέπτης θα καθοδηγείται και να μπορεί να πληροφορηθεί για την ιστορία της πόλεως, τη ζωή της και τις δυνατότητες που προφέρει (κάτι το οποίο πρέπει να γίνει αμέσως για όλες τις πόλεις της Ελλάδος).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου