Πτυχία για... ανέργους …

Ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες είναι οι τομείς με την υψηλότερη ανεργία. Μάλιστα, ευρύτερα οι άνεργοι πτυχιούχοι αυξήθηκαν κατά 179,1% εν μέσω της οξείας οικονομικής κρίσης που πλήττει την Ελλάδα.



Ωστόσο, ο υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου στους ίδιους τομείς των ΑΕΙ προωθεί την αύξηση του αριθμού των εισακτέων, με κύριο στόχο του να «προσφέρει» σε όσο δυνατόν περισσότερους αποφοίτους λυκείου πρόσβαση στα ΑΕΙ. Οι ηγεσίες του υπουργείου Παιδείας και τα συναρμόδιων υπουργείων αποδεικνύεται πως δεν λαμβάνουν επίσης υπόψη ότι η τριτοβάθμια εκπαίδευση «κόλλησε» την ασθένεια της δευτεροβάθμιας. Το βασικό σύμπτωμα είναι η αναντιστοιχία μεταξύ εκπαίδευσης και αναγκών της αγοράς εργασίας. Στον στόχο οι πτυχιούχοι να μην προσανατολίζονται για εργασία στον δημόσιο τομέα αλλά σε σπουδές που οδηγούν σε θέσεις εργασίας σε εξαγωγικούς τομείς εστιάζει το Ινστιτούτο Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΕΛΛΑΔΑ 06:45, 10 Ιουλίου 2018).

Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα.

¨Όλα στο πόδι. Όλα στο έτσι γουστάρουμε. Χωρίς σοβαρές μελέτες, χωρίς προοπτική διερεύνηση των αναγκών και των επιδιώξεων, σχεδιασμό, κατανόηση των διεθνών επιστημονικών και τεχνολογιών εξελίξεων, κατανόηση των αναγκών της κοινωνίας, της οικονομίας και του πολιτισμού της χώρας και των κατοίκων της.

Πρώτο βήμα στον εξορθολογισμό της εξασφάλισης καταλλήλου περιβάλλοντος για την διοχέτευση της δημιουργικότητας και των αναγκών της νεολαίας είναι η στράτευση από το δεκαοχτώ, αμέσως μόλις αποφοιτήσουν από το Λύκειο και αμέσως μετά τις εισαγωγικές εξετάσεις για την τριτοβάθμια εκπαίδευση,. Στράτευση και των γυναικών. Θητεία ενός έτους για όλους.

Φυσικά το όλο σύστημα χρειάζεται μηχανισμούς εντοπισμού των αναγκών σε προσωπικό ειδικών προσόντων, μηχανισμούς πληροφόρησης των νέων. Στιβαρή δευτεροβάθμια επαγγελματική εκπαίδευση και συνεχή αναθεώρηση αναγκών, όπως κάνουν οι σύγχρονες ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Προγράμματα σοβαρής απόκτησης προσόντων από απόφοιτους Γυμνασίου – για όλους τους δεκαεπτάρηδες που αναγκάζονται από τη ζωή να μπουν στο στίβο εργασίας – και κατακόρυφη άνοδο του επιπέδου των πανεπιστημιακών σπουδών, ώστε ο αριθμός των υποψηφίων να είναι   ανάλογος των διεθνών επιστημονικών απαιτήσεων και των αναγκών της αγοράς εργασίας.

Περιοριζόμαστε σε αυτά τα στοιχειώδη και απαραίτητα. Και εκφράζουμε για μια ακόμα φορά τη απορία μας γιατί τόσοι ειδικοί και αρμόδιοι δεν θέλουν να λειτουργήσουν ορθολογικά και λογικά, αλλά επιδίδονται σε άσκοπες ρυθμίσεις και μεταβολές που μπαλώνουν ίσως ένα τρύπιο σύστημα, αλλά ποτέ δεν οδηγούν σε καλά και χρήσιμα αποτελέσματα.