Διαπίστωση, απορία, πρόταση … για τις ομπρέλες στις παραλίες …

Ο σοφός νομοθέτης προέβλεψε να υπάρχει χώρος για τους πολίτες στις προνομιούχες παραλίες, αλλά και να συμβάλλει αποφασιστικά στην επιχειρηματικότητα και την ανάπτυξη των θερινών προορισμών του θέρους.

Αναφέρει ότι μόνον το 60% της παραλίας μπορούν να καλύψουν ομπρέλες, ανάκλιντρα, ίσως και χωρίς καθυστέρηση και τζακούζι, μετά ή άνευ φαγητού πολλών αστέρων και υποχρεωτική συμπεριφορά των λουόμενών, που θέλουν να απολαύσουν ξαπλωμένοι το ελληνικό καλοκαίρι. Οι ρυθμίσεις μάλιστα είναι και άκρως φιλοπεριβαλλοντικές αφού προβλέπουν μόνον 30% κατάληψη της παραλίας, αν βρίσκεται εντός περιοχής ΝΑΤΟΥΡΑ 2000. Άρα γιατί διαμαρτύρονται οι πολίτες;

Μα γιατί ο πονηρός νομοθέτης αφήνει στον επιχειρηματία να προσδιορίσει την έκταση της παραλίας κατά τα συμφέροντά του και άρα να προορίσει με δική του εκτίμηση το 60 ή το 30%. Παράλληλα όμως και αφού οι αρμόδιοι είτε αδιαφορούν, είτε είναι σε διακοπές, είτε χρηματίζονται να κάνουν στραβά μάτια, ο επιχειρηματίας κατά βούληση συνήθως επεκτείνει την επιρροή του σε όποιο ποσοστό τον βολεύει και έτσι μεγιστοποιεί τα κέρδη του (δηλωμένα ή όχι).

Το ερώτημα είναι αν υπάρχει λύση. Υπάρχει και είναι απλή. Η άδεια δίνεται για συγκεκριμένο αριθμό ομπρελών και συμπαρομαρτούντων και προσδιορίζεται και ο τύπος προκαταβολικά. Έτσι είναι εύκολος ο έλεγχος και άνετα μένει χώρος και για τους πληβείους με πετσέτα ή καρέκλα, που θέλουν και αυτοί – αν είναι δυνατόν, τι απαίτηση! – να κάνουν μπάνιο στη θάλασσα χωρίς να πληρώνουν ότι κερδίζουν με κόπο και που λογικά δεν περισσεύουν.

ΥΓ: 1. Αν το κράτος είναι σοβαρό, το υπουργείο Περιβάλλοντος πρέπει αν απαγορεύσει τη τοποθέτηση μονίμων ομπρελών σε παράλιες εντός περιοχών ΝΑΤΟΥΡΑ 2000. Οι περιορισμοί πρέπει να είναι δρακόντειοι και να επιβάλλονται δια ροπάλου
2. Την ευθύνη για τη διαχείριση των παραλιών πρέπει να έχουν αποκλειστικά οι δήμοι. Εκεί θα απευθύνονται και οι διαμαρτυρίες και οι μηνύσεις των πολιτών. Κανένας άλλος!