Οι δημογραφικές επιπτώσεις της κρίσης …

Η​​ ελληνική οικονομία εκτροχιάστηκε στα τέλη του 2009, έχοντας μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα, έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, πτώση της παραγωγικότητας, ενώ αυξήθηκε σημαντικά το δημόσιο χρέος. Η κρίση που ακολούθησε μεταδόθηκε στη διεθνή σκηνή το 2010, με την αρχή σειράς οικονομικών προγραμμάτων μεταξύ της Ελλάδας και των εταίρων στην Ε.Ε., τους ευρωπαϊκούς θεσμικούς οργανισμούς και το ΔΝΤ, με στόχο να ορθοποδήσει η οικονομία.

 

Έπειτα από οκτώ έτη μπορούμε να συνοψίσουμε τα αποτελέσματα, λέγοντας ότι το ελληνικό ΑΕΠ συρρικνώθηκε κατά περίπου 25%, η ανεργία κορυφώθηκε στο 27,5% και η Ελλάδα βίωσε σημαντική πολιτική και κοινωνική αναταραχή. Στα πιο πρόσφατα χρόνια, η ελληνική οικονομία άρχισε να σταθεροποιείται, παρότι υπήρξαν παλινωδίες. Βρισκόμαστε σήμερα στη δεύτερη πενταετία της κρίσης (2016-2020) και καθώς οριστικοποιούνται τα στοιχεία από την πρώτη πενταετία, μπορούμε να αρχίσουμε να αναλογιζόμαστε ποια ήταν η βαθύτερη επίπτωση της οικονομικής κρίσης στην ελληνική κοινωνία. (Τα στοιχεία είναι προκαταρκτικά, διότι απαιτούνται περίπου πέντε έτη μέχρι να έχουμε αδιάσειστα δεδομένα.) … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, 03.09.2018).

Βρήκαμε ιδιαίτερα ενδιαφέρον το άρθρο.

Με μια ματιά στα διαγράμματα μπορεί εύκολα να κατανοήσει κανείς το ζοφερό μέλλον της ελληνικής κοινωνίας, αν δεν λάβουν τα μηνύματα οι αναξιόπιστοι Έλληνες πολιτικοί και δεν ασχοληθούν σοβαρά με τα προβλήματα που αναφύονται.

Λογικά το μέγεθος της χώρας δε είναι απόλυτη συνάρτηση της ευημερίας της. Και αυτό πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Ούτε πρέπει να βγάλει κανείς το συμπέρασμα ότι η χώρα καλό είναι να συρρικνωθεί.

Το δράμα είναι ότι η πολιτική ηγεσία αδρανεί, όπως αναφέρεται και στο άρθρο «Δεδομένης της σημασίας αυτών των στοιχείων, θα βοηθούσε αν η ΕΛΣΤΑΤ μπορούσε να αναθεωρεί τα στοιχεία σε ετήσια βάση. Η κυβέρνηση καλά θα έκανε να προσέξει αυτά τα στοιχεία και να ενημερώσει την κοινή γνώμη γι’ αυτά τα πολύ σημαντικά δεδομένα…». Ενώ φαίνεται να μη διαθέτει ούτε τις γνώσεις ούτε και τη διάθεση να λειτουργήσει ως ένα ασύγχρονο κράτος.

Η πάσης φύσεως ηγεσίες έχουν επιλέξει να απομυζούν τον τόπο και τους πολίτες και να επιφέρουν κάποιες βελτιώσεις όταν τα πράγματα φθάνουν στα άκρα ή κινδυνεύουν παρά τις ατελείς δομές του κράτους να καταλήξουν στη φυλακή. Όπως έχουμε επισημάνει και άλλες φορές.