Βυθισμένη στην αυτοαναφορικότητα της κομματικής αντιπαράθεσης, η χώρα βλέπει τα τρένα να περνούν. Στη δημόσια συζήτηση λύνουμε λογαριασμούς του Ψυχρού Πολέμου (Εμφύλιος, κομμουνισμός, Πινοσέτ), όταν δεν ανασύρουμε το έπος του Μακεδονικού. Ο ορίζοντας φτάνει, βία, μέχρι τις επόμενες εκλογές. Οποτε το μέλλον εισέρχεται στη συζήτηση είναι εσχατολογικά ή προσχηματικά. Σπάνια απαντάται το ερώτημα: πώς προετοιμαζόμαστε; … (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, 30.09.2018 : 20:59).
Αξιοπρόσεκτο.
Και τροφή για σκέψεις.
Αλλά
φαίνεται να μην συγκινείται κανείς στην Ελλάδα.
Βλέπουμε
προσπάθειες από διαφόρους να προσελκύσουν νέους στην επιχειρηματικότητα και να τους
πείσουν να ασχοληθούν με την εφεύρεση απασχόλησης και τη δημιουργία πλούτου.
Θεμιτό. Αξιοπρεπές. Ευπρόσδεκτο. Αναγκαίο.
Αλλά
όλοι οι άλλοι τι κάνουμε; Γιατί δεν
αντιδρούμε; Γιατί δεν αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες; Που είναι οι ανήσυχοι νέοι μας;
Που είναι τα πανεπιστήμιά μας; Που είναι οι πνευματικοί ταγοί μας; Που βρίσκονται;
Γιατί σιωπούν; Και γιατί δεν απευθυνόμαστε στο κράτος και τις δομές του; Γιατί
παραιτηθήκαμε από την προσπάθεια να κάνουμε το κράτος και τις δομές του και τους υπαλλήλους του ενεργούς και καινοτόμους;
Εύλογα
ερωτήματα. Αλλά δεν αρκεί. Χρειάζονται πρωτοβουλίες και ευφυείς προσεγγίσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου