Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 η Ελλάδα δεν κατάφερε
ποτέ να χρηματοδοτήσει την Ε&Τ με κονδύλια μεγαλύτερα από το 0.5 – 0,7% του
ΑΕΠ, δε κατάφερε να δημιουργήσει πόλους αριστείας (εκτός ίσως της περιπτώσεως
του ΙΤΕ Κρήτης). Όλες οι επιστημονικές επιτυχίες των ερευνητών εντός της
Ελλάδας οφείλονται στις χρηματοδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και τις
διεθνείς συνεργασίες που επέβαλε το ευρωπαϊκό σύστημα Ε&Τ.
Η μόδα της δημιουργίας νεών φορέων πρέπει να σταματήσει
αμέσως. Το πλέγμα των υφιστάμενων ερευνητικών κέντρων πρέπει να αναθεωρηθεί και
να γίνει αξιοκρατική κατάταξη. Στόχος πρέπει να είναι η ανάδειξη κέντρων αριστείας.
Η μονιμότητα των ερευνητών δεν μπορεί να είναι κανόνας και οι συμβάσεις μετά 2
τριετίες ευδόκιμου υπηρεσίας πρέπει να μετατρέπονται σε αορίστου χρόνου
(επιβάλλει την ουσιαστική αξιολόγηση και αιτιολόγηση της διακοπής της
συμβάσης). Στους σχεδιασμούς πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη ότι ο ευδόκιμος
χρόνος ενασχόλησης σε αποδοτική έρευνα είναι περίπου 10 έτη και πρέπει να
δρομολογηθούν διευκολύνσεις της κινητικότητας των ερευνητών μεταξύ ερευνητικών
κέντρων, βιομηχανίας και δημόσιας διοίκησης.
Έμφαση πρέπει να δοθεί στην ανάπτυξη Ε&Τ δραστηριοτήτων
γύρω από την διατροφή, το περιβάλλον, την ενέργεια, την εθνική άμυνα και σε
αναδυόμενους τομείς νέων τεχνολογιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου