Η σθεναρότατη, ηρωική και απελπισμένη αντίσταση των κκ. καθ. της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΕΜΠ …

Η λογική λέει ότι πανεπιστημιακές σχολές δεν πρέπει να είναι στο κέντρο των πόλεων. Εκτός και αν μιλάμε για σοβαρές χώρες, οπότε δεν τίθεται ζήτημα.

Ασφαλώς διαφωνούν οι ιδιοκτήτες των πέριξ σουβλατζίδικων, καφετεριών, καλλιτεχνών νυχιών (nail artists όπως προσφυώς βαφτίστηκαν) και άλλων δυναμικών ελληνικών επιχειρηματικών συμφερόντων. Ναι αυτών που οδηγούν στην ανάκαμψη και την ανάπτυξη.

Βέβαια στην ελληνική κοινωνία υπάρχουν μόνον παθογένειες, στρεβλώσεις και συντεχνιακά συμφέροντα.

Το πανεπιστήμιο Αθηνών και το ΕΜΠ ύστερα από αγώνες και μεγάλη προσπάθεια απέκτησαν πανεπιστημιουπόλεις, μεγάλης έκτασης όχι πολύ μακριά από το κέντρο των Αθηνών και με όλα τα χαρακτηριστικά για να εξελιχθούν σε σημαντικούς πόλους επιστημών, έρευνας και πολιτισμού. Αλλά αμέσως άρχισαν τα παρατράγουδα.

Από κάπου, για κάποιους στο ΕΜΠ ...

Οι συντεχνίες των κκ. καθ. χτυπούν ανελέητα και έχουν επιτύχει μέχρι σήμερα να περιφρουρήσουν τα κεκτημένα τους και κυρίως το δικαίωμα να έχουν παράλληλα ιδιωτικά γραφεία και δραστηριότητες. Και τι περισσότερο λογικό και προφανές. Άρα μάχονται μέχρι τη τελευταία ρανίδα του αίματός των τη μετεγκατάσταση και βρίσκουν τρόπους να παραμένουν σχολές στο Κέντρο. Έτσι η πρόσβαση στα ιδιωτικά τους γραφεία ή ιατρεία, που διαθέτουν πέριξ των παλαιών εγκαταστάσεων των ανωτάτων σχολών στο κέντρο των πόλεων είναι άνετη και ταχύτατη. Άλλωστε ο χρόνος είναι χρήμα. Οι καθ. Νομικής, Αρχιτεκτονικής, Ιατρικής κα.,  έχουν εδώ και δεκαετίες δείξει το δρόμο.

Δε χρειάζεται να πούμε πολλά. Όλοι τα ξέρουν, όλοι τα υφίστανται αλλά η κατάσταση δεν αλλάζει. Το κέντρο των Αθηνών στενάζει κάτω από τη μπότα του ΚΚΕ (συνέχεις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και πορείες), των αναρχικών, των εμπόρων ναρκωτικών, του παράνομου εμπορίου, των λαθραίων καπνικών προϊόντων, της πορνείας ακόμα και μικρών παιδιών. Η κατάσταση αυτή έχει μολύνει και όλες σχεδόν τις πόλεις της Ελλάδος. Το μοντέλο βλέπετε πάει παντού.

Όλα τα εναπομείναντα στο κέντρο των Αθηνών τμήματα των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων πρέπει να απομακρυνθούν πάραυτα από το κέντρο των πόλεων. Η εκπαίδευση, η έρευνα και οι επιστήμες πρέπει να βρίσκονται σε κατάλληλους χώρους ώστε να αναδεικνύονται τα ειδικά χαρακτηριστικά τους και να διευκολύνονται οι καινοτομίες και η ανάπτυξη υπηρεσιών και προϊόντων. Έτσι τουλάχιστον λέει η λογική.

Άρα για το επίκαιρο θέμα της επέκτασης του Αρχαιολογικού Μουσείου, πρέπει να βρεθεί οπωσδήποτε τρόπος επέκτασης του Μουσείου – μείζον εθνικός σκοπός -  ακόμα και αν η διαθήκη Τοσίτσα περιέχει τον όρο «για εκπαιδευτικούς σκοπούς». Οι κοινωνίες πρέπει να πηγαίνουν μπροστά.