Τι θα πρέπει να κάνει μια σοβαρή και εκσυγχρονιστική κυβέρνηση. Θέμα 5ο: Υγεία και ασθένεια

Στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες η Υγεία είναι συνώνυμη με το πλέγμα δραστηριοτήτων που αποσκοπούν στην αντιμετώπιση των ασθενειών και την ανακούφιση των πασχόντων. Η Υγεία δεν αντιμετωπίζεται με τη δέουσα σοβαρότητα και την ανάλογη διάθεση πόρων, στελεχών, μηχανισμών και σύγχρονων τεχνολογιών.

Τα ελληνικό ΕΣΥ δεν ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες και αντιλήψεις για την Υγεία του πληθυσμού, οι παραμορφώσεις είναι πολλές και σε πολλές περιπτώσεις κραυγαλέες (19 νοσοκομεία στον άξονα Βασ.Σοφίας - Μεσογείων σε απόσταση 3 περίπου χιλιομέτρων), το σύστημα κατευθύνεται από ιατρούς και πολιτικούς επιρρεπείς στις απόψεις ιατρών και μάλιστα του ιατρικού καθηγητικού κατεστημένου. Η γνώμη των πολιτών δεν λαμβάνεται σχεδόν ποτέ υπόψη, ενώ οι φορείς υποστήριξης των δικαιωμάτων των πολιτών είναι από ανύπαρκτοι έως ασθενέστατοι. Η ιατρογεννής ζήτηση είναι πέραν των λογικών ορίων, αλλά δεν υπάρχουν επίσημες στατιστικές με αποτέλεσμα ο καθείς να διαμορφώνει τις δικές του αντιλήψεις και αλήθειες (χαρακτηριστικό παράδειγμα οι γεννήσεις με καισαρική τομή εν Ελλάδι).

Οι απόφοιτοι ιατρικών σχολών αποκτούν αμέσως εργασιακά δικαιώματα, αμιγώς ελληνική πρωτοτυπία. Το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό δεν αξιολογείται καθ’ όλη τη διάρκεια του επαγγελματικού του βίου, ενώ έχουν πλήρως αυτονομηθεί και δεν υπακούν σε κανόνες και καλές πρακτικές. Χαρακτηριστική παθογένεια του ΕΣΥ είναι η εργασία εντός των νοσοκομείων «αποκλειστικών νοσηλευτριών» κατά παράβαση κάθε δεοντολογίας, καλής ιατρικής πρακτικής, κανόνων υγιεινής, δαπάναις – για πολλούς δυσβάστακτες - των πολιτών.

Το ΕΣΥ πρέπει να αναδείξει ως προτεραιότητα τις δραστηριότητες προς εξασφάλιση καλής Υγείας των πολιτών (ο αντικαπνιστικός Νόμος ελπίζεται να τεθεί σε πλήρη λειτουργία ύστερα από 10 χρόνια τσαλαπάτησής του ακόμα και από υπουργούς Υγείας), ενώ πρέπει να αναβαθμίσει σε ευρωπαϊκό επίπεδο τις παρεχόμενες ιατρικές υπηρεσίες. Το ΕΣΥ πρέπει να παρέχει Πύλη πληροφόρησης των πολιτών σε θέματα Υγείας και να μην αναγκάζονται να ανατρέχουν οι πολίτες σε δημοσιεύσεις αμφιβόλου εγκυρότητας. Οι συμβάσεις με τον ιδιωτικό τομέα (ΣΔΙΤ) για την ανάληψη των διαγνωστικών υπηρεσιών των νοσοκομείων από ιδιωτικές εταιρίες είναι μάλλον επιβεβλημένη, λαμβάνοντας υπόψη τις ανεπαρκείς υπηρεσίες που προσφέρονται στα νοσοκομεία και την ήδη μεγάλη ανάθεση διαγνωστικών υπηρεσιών σε ιδιωτικά διαγνωστικά κέντα με τιμολόγια δημοσίου.

Πρέπει να αναπτυχθεί αποτελεσματικό το δίκτυο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, να αναθεωρηθεί το δίκτυο νοσοκομείων και να λειτουργήσουν πλήρως εξοπλισμένες μονάδες ίσως μεγέθους 200 κλινών, σωστά χωροταξικά αναπτυγμένες. Κλίνες που θα σχολάζουν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για ηλικιωμένα άτομα χωρίς φροντίδα ή/και χρονίως πάσχοντες. Οι υπάρχουσες 7 Ιατρικές Σχολές είναι μάλλον πολλές και ως πρώτη πράξη είναι ο περιορισμός των εισερχομένων φοιτητών, ενώ πρέπει να δοθεί έμφαση στην έρευνα και τη διδασκαλία και όχι στην παροχή ιατρικών υπηρεσιών που μπορεί πολύ καλά να καλύψει το ΕΣΥ.

Τέλος πρέπει να εφευρεθεί ένα σύστημα που να καλύπτει επαρκώς και καταλλήλως τις μεταβολές της πληθυσμιακής κατανομής των πολιτών (γηγενών και επισκεπτών) μεταξύ χειμερινής και θερινής περιόδου.